„Imperium” UE gnije !!!

Dekadencja starożytnego Rzymu – przed upadkiem

Jakiekolwiek próby utworzenia dowolnej wspólnoty europejskiej mogą być traktowane jako dążenie do utworzenia nowego supermocarstwa – pomimo rozdrobnienia biorącego się z dążeń do niepodległości. Gdy się powiodą, lokalne suwerenności zostaną złożone w ofierze. Jeśli nie – podobny efekt może zostać osiągnięty na drodze militarnego podboju lub podziału Europy na strefy wpływów rywalizujących supermocarstw.

(1) – Taki opis dziejów Europy jest wciąż aktualny od ponad stu lat.
Za stworzeniem silnej zjednoczonej Europy mogą przemawiać pewne racje: zdaje się, iż większe terytorialnie jednostki są korzystniejsze dla swobody gospodarki oraz stabilności, także wobec zagrożeń zewnętrznych; można osiągnąć synergię między krajami i narodami, uprościć życie obywatelom.(1)

Ale to wszystko pod pewnymi warunkami: stworzeniem mechanizmów cementujących, stabilizujących i wzmacniających podmiotowość wszystkich obywateli, a także ich zaangażowanie.

Tymczasem mamy do czynienia z procesami odwrotnymi, procesami upadku zgniłego imperium – jak to wielokrotnie bywało w historii ludzkości. Oto, jakie fazy przechodziło każde imperium na ziemi:

1. Faza Pionierów (Zrywu)
2. Faza Podbojów
3. Faza Rozwoju Gospodarki
4. Faza Obfitości
5. Faza Intelektu
6. Faza Rozwiązłości
7. Faza Schyłku
8. Faza Upadku.

Schyłek charakteryzują:

1. Pasywność
2. Pesymizm
3. Materializm
4. Rozwiązłość
5. Napływ cudzoziemców
6. Waśnie i spory
7. Opiekuńczość państwa
8. Osłabienie religii.

Faza schyłku spowodowana jest:

1. Zbyt długim okresem bogactwa i sprawowania władzy
2. Egoizmem
3. Pociągiem do pieniędzy
4. Utratą poczucia obowiązku.

Pieniądze są przyczyną upadku silnych wcześniej organizmów politycznych. Upadek odwagi, przedsiębiorczości i poczucia obowiązku nie jest gwałtowny, lecz stopniowy. Pierwszą ofiarą bogacenia się jest moralność. Pieniądze wypierają honor i żądzę przygód, i są stawiane jako cel główny przez najwybitniejszych młodych ludzi. Ponadto ludzie przestają poszukiwać pieniędzy dla swoich krajów lub wspólnot, a w coraz większym stopniu zaczynają ich poszukiwać dla siebie samych. Stopniowo i niedostrzegalnie obfitość zagłusza głos obowiązku publicznego. Edukacja stopniowo też przechodzi podobną przemianę. Szkoły przestają koncentrować się na wychowywaniu śmiałych patriotów gotowych służyć swojemu krajowi. Rodzice i uczniowie koncentrują się na zdobywaniu wykształcenia zapewniającego wyższe dochody. „Studenci już nie uczęszczają do szkół, by zdobyć wiedzę i cnoty, a tylko by uzyskać kwalifikacje (papiery) umożliwiające bogacenie się.”(Ghazali, 1058-1111).(1)

Analogiczną sytuację mamy obecnie w świecie tzw. Zachodu.

Jako Polacy, powinniśmy się wyrwać z tego zgniłego „imperium UE”, by nie pociągnęło nas za sobą w dół. Organizmy polityczne Zachodu spełniają dziś wszelkie kryteria schyłku i twory takie jak UE za chwile upadną.

Bądźmy raz mądrzy przed szkodą i wyjdźmy z tego zgniłego statku, zanim utonie.

(1) – opracowane na podstawie prac Johna Bagot Glubb’a.

Opublikowano za:  http://www.korreus.pl/imperium-ue-gnije/