Izrael jest faszystowską rasistowską teokracją!

podpisano: Einstein, Arendt i wielu innych czołowych żydowskich intelektualistów (wtedy jeszcze w 1948 r. mieli wolność słowa!)

PrzezClaudio Resta8 sierpnia 2025 r

64273cbd68b14b360677f167_63f4204b115ae1d6dc8bf1a5_Antisemitic_20image_20on_20Muslims_20in_20Calgary

“Ten kraj istnieje jako wypełnienie obietnicy złożonej przez samego Boga. Byłoby śmiesznością domagać się rozliczenia z jego legalności”. (Golda Meir)

Golda Meir (wcześniej Meyerson, z domu Mabovitch; ur. 3 maja 1898, zm. 8 grudnia 1978) – izraelska polityk, premier Izraela w latach 1969 – 1974. Była pierwszą i jak dotąd jedyną kobietą na czele izraelskiego rządu.

Urodzona w żydowskiej rodzinie w Kijowie w Imperium Rosyjskim (obecnie Ukraina), Meir wyemigrowała z rodziną do Stanów Zjednoczonych w 1906 roku.

Ukończyła Milwaukee State Normal School i znalazła pracę jako nauczycielka. Podczas pobytu w Milwaukee zaangażowała się w ruch syjonistyczny Partii Pracy.

W 1921 roku Meir i jej mąż wyemigrowali do Mandatowej Palestyny, osiedlając się w Merhavii, gdzie później została przedstawicielką kibucu w Histadrucie.

W 1934 r. została awansowana do komitetu wykonawczego związku zawodowego. Meir pełnił kilka kluczowych funkcji w Agencji Żydowskiej podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. Była sygnatariuszką izraelskiej Deklaracji Niepodległości w 1948 roku. Meir została wybrana do Knesetu w 1949 roku i pełniła funkcję ministra pracy do 1956 roku, kiedy to została mianowana ministrem spraw zagranicznych przez premiera Davida Ben Guriona.

W 1966 roku przeszła na emeryturę z powodu złego stanu zdrowia.

W 1969 roku Meir objął stanowisko premiera po śmierci Lewiego Eszkola. Na początku swojej kadencji odbyła wiele wizyt dyplomatycznych u zachodnich przywódców, aby promować swoją wizję pokoju w regionie.

Wybuch wojny Jom Kippur w 1973 roku zaskoczył Izrael i zadał armii poważne straty. Wynikający z tego gniew opinii publicznej zaszkodził reputacji Meira i doprowadził do śledztwa w sprawie uchybień. Jej koalicji Koalicji Sojuszniczej odmówiono większości w kolejnych wyborach parlamentarnych; W następnym roku zrezygnowała ze stanowiska, a jej następcą na stanowisku premiera został Icchak Rabin.

Meir zmarł w 1978 roku na chłoniaka i został pochowany na Górze Herzla.

“Nie było czegoś takiego jak Palestyńczycy” jest częścią szeroko powtarzanego oświadczenia Goldy Meir, ówczesnej premier Izraela, w drugim miesiącu jej urzędowania, wygłoszonego w wywiadzie z Frankiem Gilesem, ówczesnym zastępcą redaktora naczelnego “The Sunday Times” 15 czerwca 1969 roku, z okazji drugiej rocznicy wojny sześciodniowej.

Uważa się, że jest to najsłynniejszy przykład izraelskiego zaprzeczenia odrębnej tożsamości palestyńskiej. Cytat ten był często używany do zilustrowania zaprzeczania przez Izrael palestyńskiej historii i uważa się, że podsumowuje poczucie ofiary Palestyńczyków przez Izrael.

Uważa się, że jest to spadkobierca wczesnochrześcijańskiego wyrażenia syjonistycznego “Ziemia bez ludu dla ludu bez ziemi”

Izrael nie ma konstytucji.

Około 1948 roku toczyła się debata na temat tego, czy nowe państwo jest mu potrzebne.

Wniosek był taki, że przykazania zawarte w Torze (pierwszych pięciu księgach Starego Testamentu, nazywanych przez chrześcijan Pięcioksięgiem) nie były użyteczne; Były one wystarczające do regulowania społeczeństwa i instytucji.

W tych tekstach Bóg definiuje Żydów jako “lud poświęcony Panu, Bogu twojemu, który wybrał was, abyście byli swoim szczególnym ludem wśród wszystkich ludów ziemi” (V Mojż. 7,6); Stwierdzenie w domyśle rasistowskie!

Dekodowanie antysemityzmu: przewodnik po rozpoznawaniu antysemityzmu w Internecie | Sprężyna SpringerLink

Następnie nakazuje: “Wygładźcie wszystkie ludy, które daje wam Pan, Bóg twój; niechaj oko twoje się nad nimi nie lituje” (tamże. 7:16);

Bóg już wskazał “ziemię, którą dam wam w dziedzictwo” (II Ks. Mojżeszowa 6.8).

Jeśli dla racjonalnie myślących umysłów są to bajki, dla faszystowskich osadników, którzy masakrują Palestyńczyków i wypędzają ich z ich ziem – chronionych przez żołnierzy, upoważnionych zarówno przez izraelski rząd, jak i państwo – to są to raczej boskie przykazania.

Możemy zatem lepiej zrozumieć obecną sytuację w Palestynie. Jeśli ziemia, “mlekiem i miodem płynąca” (Pwt 26,9), jest dana przez Boga, a ponadto “w dziedzictwo”, nie podlega negocjacjom, a brakująca część musi zostać podbita za wszelką cenę, “niszcząc wszystkie ludy”, które … mieszkają tam nielegalnie.

Nie ma nikogo, kto nie dostrzegałby doskonałej spójności między “słowami Boga” a zachowaniem Izraela, którego celem jest najpierw masakra Palestyńczyków, a następnie deportacja tych, którzy przeżyli.

Decyzja Parlamentu jest również konsekwentna: “Nigdy nie może być państwa palestyńskiego”.

Co więcej, niedawno uchwalono rezolucję w sprawie aneksji Zachodniego Brzegu (70 głosów za, zaaprobowana również przez “opozycję”…).

W miejsce konstytucji uchwalono “fundamentalne ustawy”, w tym najnowszą z 2018 r., która proklamuje Izrael jako “państwo żydowskie” ze stolicą w Jerozolimie.

Jest to dyskryminujące prawo, które narusza prawa mniejszości, w tym 20% ludności palestyńskiej.

W tym momencie obraz jest doskonały: “naród wybrany”, zgodnie z Bożymi ukazami, nigdy nie ustanowił własnych granic, rozszerzając je według własnego uznania z każdą wojną – ostatnio Liban i Syrię, poza Gazę i Zachodni Brzeg – i realizuje projekt Erec Yisrael (Wielki Izrael).

To, że w ten sposób państwo syjonistyczne osiągnęło światowy rekord w łamaniu rezolucji ONZ, wyprzedzając Stany Zjednoczone, jest całkowicie nieistotne dla zachodnich rządów.

Izrael jest bez wątpienia państwem teokratycznym, podobnie jak Iran i Afganistan: nie ma ucieczki od tej prawdy.

Szczery włoski Żyd, Stefano Levi Della Torre, stwierdził: “Bóg izraelskich osadników jest równie okrutny jak bóg talibów.”

Na szczęście istnieją sektory społeczeństwa izraelskiego, które sprzeciwiają się temu trendowi, a w szczególności demokratyczni Żydzi są aktywni w diasporze.

Zarzut: “Izrael jest jedyną demokracją na Bliskim Wschodzie”.

Tak, dlaczego ludzie głosują? Ale z drugiej strony, Iran, Egipt, Turcja, Rosja, Białoruś itd. też są “demokratyczne”: tam też głosują.

Wybory, zwykle sfałszowane, są przykrywką dla autokracji.

Jest to prawdą nawet w Stanach Zjednoczonych, nie mówiąc już o Izraelu. Co jest autokracją sanfedystyczną.

https://www.haaretz.com/israel-news/elections/2022-10-30/ty-article-magazine/.premium/will-israel-fall-to-the-far-right-without-a-whimper/00000184-29b1-db86-a394-abb51d570000

Do tego stopnia, że gdyby Netanjahu zniknął, jego następca nie byłby w stanie nic zmienić.

Jeszcze wcześniej pojawia się wstępne i kluczowe pytanie: czy można nazwać “demokratycznym” państwo, które rozdziera na strzępy swoich sąsiadów i oprócz broni eksterminacyjnej haniebnie wykorzystuje głód i pragnienie jako broń wojenną, a każdego dnia morduje z zimną krwią dziesiątki bezdomnych w poszukiwaniu pożywienia, głodząc na śmierć dzieci i starców?

Każdy, kto nie wypowiada się na ten temat, nie ma prawa wypowiadać się na temat czegokolwiek innego.

W Oświęcimiu używano gazu; w Palestynie drony, rakiety, bombowce, czołgi, snajperzy i osadnicy: cel unicestwienia jest podobny.

Podwójnie odrażające, właśnie z powodu bestialstwa Holokaustu.

To, że dzieci wczorajszych ofiar zachowują się jak ich oprawcy, mówi, że historia jest nauczycielką życia, ale wielu uczniów wybiera tępotę.

Luciano Canfora, być może najwybitniejszy włoski naukowiec w historii, twierdzi: “Państwo Izrael jest obecnie spadkobiercą Trzeciej Rzeszy, a mocarstwa zachodnie udają, że mu się sprzeciwiają”.

Państwo syjonistyczne od początku żywiło faszystowski nurt, co potępili Albert Einstein i Hannah Arendt w liście opublikowanym w New York Times (2 grudnia 1948 r.) z okazji wizyty Menachema Begina w Stanach Zjednoczonych, oskarżając go o “otwarte głoszenie doktryny państwa faszystowskiego”.

“Partia Nowej Palestyny. Wizyta Menachena Begina i omówiono cele ruchu politycznego.

List do “The New York Times”. Sobota 4 grudnia 1948 roku autorstwa Alberta Einsteina, Hannah Arendt, Sidneya Hooka i wielu innych autorów.

Do redakcji New York Timesa:

Jednym z najbardziej niepokojących zjawisk politycznych naszych czasów jest pojawienie się w nowo powstałym państwie Izrael “Partii Wolności” (Tnuat Haherut), partii politycznej blisko spokrewnionej w swojej organizacji, metodach, filozofii politycznej i atrakcyjności społecznej z partiami nazistowskimi i faszystowskimi.

Powstała z członkostwa i zwolenników byłego Irgunu Zvai Leumi, terrorystycznej, prawicowej, szowinistycznej organizacji w Palestynie.

Obecna wizyta Menachema Begina, lidera tej partii, w Stanach Zjednoczonych jest oczywiście obliczona na wywołanie wrażenia amerykańskiego poparcia dla jego partii w nadchodzących wyborach w Izraelu i scementowanie politycznych więzi z konserwatywnymi elementami syjonistycznymi w Stanach Zjednoczonych.

Kilku Amerykanów o krajowej renomie użyczyło swoich nazwisk, aby powitać jego wizytę.

Jest nie do pomyślenia, aby ci, którzy sprzeciwiają się faszyzmowi na całym świecie, jeśli są właściwie poinformowani o politycznej przeszłości i perspektywach pana Begina, mogli dodać swoje nazwiska i poparcie dla ruchu, który on reprezentuje.

Zanim zostaną wyrządzone nieodwracalne szkody w postaci datków finansowych, publicznych manifestacji na rzecz Begina i stworzenia w Palestynie wrażenia, że duża część Ameryki popiera faszystowskie elementy w Izraelu, amerykańska opinia publiczna musi zostać poinformowana o historii i celach pana Begina i jego ruchu.

Publiczne deklaracje o partii Begina nie są żadną wskazówką co do jej rzeczywistego charakteru. Dziś mówią o wolności, demokracji i antyimperializmie, podczas gdy do niedawna otwarcie głosili doktrynę państwa faszystowskiego.

To właśnie w swoich działaniach partia terrorystyczna zdradza swój prawdziwy charakter; Na podstawie jego przeszłych działań możemy ocenić, czego można się spodziewać w przyszłości.

Atak na arabską wioskę

Szokującym przykładem było ich zachowanie w arabskiej wiosce Deir Yassin. Wioska ta, położona z dala od głównych dróg i otoczona ziemiami żydowskimi, nie brała udziału w wojnie, a nawet walczyła z arabskimi bandami, które chciały wykorzystać wieś jako swoją bazę.

9 kwietnia (THE NEW YORK TIMES) bandy terrorystyczne zaatakowały tę spokojną wioskę, która nie była celem wojskowym w walkach, zabiły większość jej mieszkańców (240 mężczyzn, kobiet i dzieci) i zatrzymały kilku z nich przy życiu, aby paradować jako jeńcy ulicami Jerozolimy.

Większość społeczności żydowskiej była przerażona tym czynem, a Agencja Żydowska wysłała telegram z przeprosinami do króla Abdullaha z TransJordanii.

Ale terroryści, dalecy od wstydzenia się swojego czynu, byli dumni z tej masakry, szeroko ją nagłaśniali i zaprosili wszystkich zagranicznych korespondentów obecnych w kraju, aby obejrzeli stosy zwłok i ogólne spustoszenie w Deir Yassin.

Incydent w Deir Yassin jest przykładem charakteru i działań Partii Wolności.
W społeczności żydowskiej głosili domieszkę ultranacjonalizmu, religijnego mistycyzmu i wyższości rasowej. Podobnie jak inne partie faszystowskie, były one wykorzystywane do łamania strajków i same naciskały na zniszczenie wolnych związków zawodowych.

W ich miejsce zaproponowali związki zawodowe na wzór włoskiego faszyzmu.
W ostatnich latach sporadycznych antybrytyjskich aktów przemocy, grupy IZL i Stern zapoczątkowały rządy terroru w palestyńskiej społeczności żydowskiej.

Nauczyciele byli bici za to, że wypowiadali się przeciwko nim, dorośli byli rozstrzeliwani za to, że nie pozwalali swoim dzieciom do nich dołączyć.

Stosując gangsterskie metody, bicie, wybijanie szyb i powszechne rabunki, terroryści zastraszali ludność i wymuszali wysoki haracz.

Ludzie z Partii Wolności nie mieli żadnego udziału w konstruktywnych osiągnięciach w Palestynie.

Nie odzyskali żadnej ziemi, nie zbudowali żadnych osiedli i tylko odciągnęli uwagę od żydowskiej działalności obronnej.

Ich szeroko nagłaśniane przedsięwzięcia imigracyjne były znikome i poświęcone głównie sprowadzaniu faszystowskich rodaków.

Obserwowane rozbieżności

Rozbieżności między śmiałymi twierdzeniami wysuwanymi obecnie przez Begina i jego partię, a ich dotychczasowymi osiągnięciami w Palestynie noszą znamię żadnej zwykłej partii politycznej.

Jest to niewątpliwy znak faszystowskiej partii, dla której terroryzm (zarówno przeciwko Żydom, Arabom, jak i Brytyjczykom) i wprowadzanie w błąd są środkami, a celem jest “Państwo Przywódcy”.

W świetle powyższych rozważań konieczne jest, aby prawda o panu Beginie i jego ruchu została ujawniona w tym kraju.

Jest to tym bardziej tragiczne, że najwyższe kierownictwo amerykańskiego syjonizmu odmówiło prowadzenia kampanii przeciwko wysiłkom Begina, a nawet ujawnienia własnym wyborcom zagrożeń dla Izraela wynikających z poparcia dla Begina.

Niżej podpisani podejmują zatem ten sposób, aby publicznie przedstawić kilka istotnych faktów dotyczących Begina i jego partii; i wzywania wszystkich zainteresowanych, aby nie popierali tego najnowszego przejawu faszyzmu.

ISIDORE ABRAMOWITZ, HANNAH ARENDT, ABRAHAM BRICK, RABIN JESSURUN CARDOZO, ALBERT EINSTEIN, HERMAN EISEN, M.D., HAYIM FINEMAN, M. GALLEN, M.D., H.H. HARRIS, ZELIG S. HARRIS, SIDNEY HOOK, FRED KARUSH, BRURIA KAUFMAN, IRMA L. LINDHEIM, NACHMAN MAISEL, SEYMOUR MELMAN, MYER D. MENDELSON, M.D., HARRY M. OSLINSKY, SAMUEL PITLICK, FRITZ ROHRLICH, LOUIS P. ROCKER, RUTH SAGIS, ITZHAK SANKOWSKY, I.J. SHOENBERG, SAMUEL SHUMAN, M. SINGER, IRMA WOLFE, STEFAN WOLFE.

Nowy Jork, 2 grudnia 1948 r.

To nie przypadek, że Begin założył Likud w 1973 roku, partię rządzącą obecnie Izraelem pod przywództwem Netanjahu.

Logiczne: kiedy Bóg jest ciągnięty na lewo i prawo – od “Deus vult” (Bóg tego chce) z wypraw krzyżowych do “Gott mit uns” (Bóg z nami) wyrytego na pasach SS – rezultatem mogą być tylko najbardziej bezwzględne represje.

Bez wsparcia i współudziału USA i UE, teokratyczne państwo Izrael, ze swoim faszyzmem, nie byłoby w stanie przetrwać: stąd przewrotna odpowiedzialność Zachodu, coraz bardziej odizolowanego od narodów świata.

To tym bardziej powody, by przeciwstawić się podżegaczom wojennym.

Potrzebna jest zdecydowana presja międzynarodowa, bez której państwo palestyńskie nie może powstać.

Francja, pierwszy kraj G7, jest chwalona za to, że zdecydowała się go uznać.

Musimy się spieszyć, ponieważ heroiczny opór Palestyńczyków nie może trwać wiecznie.

Przyzwolenie na to, aby ludzie zostali wymazani, byłoby nieodwracalną klęską ludzkości. Nie możemy – i nie wolno nam – na to pozwolić. Nadzieja przekłada się na mobilizację sumień.

Podziękowania dla Mario Capanna

Claudio Resta

Claudio Resta urodził się w Genui we Włoszech w 1958 roku, jest obywatelem świata (Spinoza), niezależnym filozofem i interdyscyplinarnym ekspertem, a także artystą.

Dorastał w rodzinie naukowców, w której wiele nauk było reprezentowanych przez filozofię po psychoanalizę, od ekonomii po historię, od matematyki po fizykę, i gdzie nauki te były przedmiotem publicznego pokazu przez ich ekspertów, członków rodziny, a wszyscy ci, do których należeli, mogli uczestniczyć w publicznym dialogu/debacie rodzinnej na te tematy, jeśli sobie tego życzyli. Przeczytaj pełną biografię

Najnowsze artykuły (2023-obecnie)
Artykuły archiwalne (2019-2022)

Opublikowano za: https://vtforeignpolicy.com/2025/08/israel-is-a-fascist-theocracy/