Skala bezczelności agentury bankowej w polskich urzędach państwowych, poczynając od Ministerstwa Finansów – jest porażająca. Władza PiS-u nie tylko nie ograniczyła skali grabieży Polaków przez instytucje finansowe, głównie banki, ale jeszcze umożliwiła większy rabunek. Ministerstwo Finansów przygotowało ustawę o kredytach hipotecznych w oparciu Dyrektywę Parlamentu Europejskiego z 4 lutego 2014 r. Takiej ustawy nie było do tej pory ( jest ustawa o kredytach konsumenckich), a te kredyty udzielane były na podstawie bardzo ogólnikowego prawa bankowego. Projekt tej ustawy omawia poniżej Wojciech Sawicki.
Prezydent Duda obiecywał pomoc kredytobiorcom we frankach, ale w podjętym rozwiązaniu ustawowym ich oszukał, czyli wstawił się w obronie złodziei spekulantów. Kredytobiorcy Ci padli ofiarą zaplanowanej złodziejskiej spekulacji banków w zakresie kredytów hipotecznych denominowanych we frankach szwajcarskich ( denominowanych – czyli banki nie zaciągały kredytów na ten cel we frankach, lecz złotówki przeliczały na franki, a mogły tak samo przeliczać na złoto, srebro, muszelki, paciorki, czy zapałki).
Nad działalnością kredytową nie ma żadnego nadzoru w Polsce, co udowodnił Wojciech Sawicki – autor poniższego tekstu, w licznej, wyczerpującej korespondencji do wszystkich odpowiedzialnych za to urzędów państwowych w okresie zarówno Rządów PO-PSL, jak i obecnego Rządu PiS. Autor pokazuje też bezczelność agentury instytucji finansowych ulokowanej w urzędach państwowych – w projektowaniu ustaw o kredytach: konsumenckim i hipotecznym w postaci m.in. kuriozalnych zapisów, np. „kredyt w stosunku rocznym”, czy dopuszczalnego żądania zwrotu sześciokrotnej kwoty pożyczonej.
Jeśli obecny Rząd PiS nie zacznie wsadzać do kryminału autorów takich zapisów i lobbystów ( nawiasem mówiąc lobbing jako forma zalegalizowanej korupcji powinna być zdelegalizowana), to zacznie jeszcze szybciej tracić zaufanie społeczne niż obecnie. Rozprawienie się z całym przestępczym systemem sądowniczym – na czele z Trybunałem Konstytucyjnym jest zasadne. Przykład tego Organu dowodzi, jaki stworzono sprytny parawan osłonowy do łamania Konstytucji ( większość uchwalonych ustaw jest niezgodnych z Konstytucją, co twierdzi m.in. Grzegorz Kołodko), uchwalanych ustaw i nadrządów prawnych koterii na demokratycznie wybranym władzami.
Kwestia poruszana w licznej korespondencji przez Wojciecha Sawickiego jest jedynie przysłowiowym „czubkiem góry lodowej” wystającym na powierzchnię. Natomiast jak wygląda ten cały przestępczy i pasożytniczy proceder „kreacji” pieniądza ( czyli 7/8 góry lodowej pod wodą), jako długu przez banki, uprawiany przez globalny system bankowy wobec: kredytobiorców, ich rodzin, polskich przedsiębiorstw, samorządów i Państwa Polskiego – objaśnia poniższy tekst: „Gdyby zwykły człowiek zaczął drukować pieniądze i puszczać je do obiegu – to byłby przestępcą. A w sytuacji gdyby te pieniądze pożyczał jeszcze na procent i inkasował dodatkowo procenty, to byłby przestępcą do kwadratu. Natomiast gdyby jeszcze za niespłacone należności: kapitału, odsetek, prowizji i innych wydumanych kosztów, przejmował majątek od dłużników i sprzedawał za 1/5 – ½ wartości, obciążając pozostałym długiem kredytobiorcę/pożyczkobiorcę, a nawet jego następne pokolenia – to byłby kosmicznym przestępcą do n-tej potęgi. A gdy to samo robią instytucje całego systemu bankowego, to nie tylko jest to legalne, ale jeszcze rządzący, nauka, edukacja i media nazywają je „instytucjami zaufania publicznego”. Czy można sobie wyobrazić większy szczyt bezczelności ? Chyba nie”. ( za: https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/10/rugi-polakow-z-majatku-za-pomoca-przemocy-finansowo-prawnej-i-immunitetow-bezprawia/ ).
Polecamy uwadze poniższy tekst Wojciecha Sawickiego i jego skargę z października 2016 r. na Rząd Polski do Komisji Europejskiej na linku: Skarga na Rząd RP do Komisji Europejskiej w związku z zalegalizowaniem grabieży kredytowej w Polsce
Redakcja KIP
Wojciech Sawicki do:
Ministerstwa Finansów,
Ministerstwa Sprawiedliwości,
Komisji Nadzoru Finansowego,
Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,
Rzecznika Finansowego,
Rzecznika Praw Obywatelskich,
Posłów i nie tylko.
Zgłaszam niniejszym krytyczne uwagi do aktualnie szykowanego do przekazania do Sejmu Projektu Ustawy o Kredycie Hipotecznym.
W tekście ustawy nie ma po prostu wymogu określania, czy kredyt ma być spłacany w ratach równych czy w malejących. W Rozdziale Nr 2 „Obowiązki kredytodawcy i pośrednika kredytowego przed zawarciem umowy o kredyt” jak i Rozdziale 5 „Umowa o kredyt hipoteczny” w Art.26 określającym co, co najmniej, powinna zawierać umowa, nie ma słowa o tym, w jakich to ratach ma następować spłata i jak te raty mają być naliczane.
Chodzi o to czy oferowane są uczciwe Raty Malejące, tak jak to się należy, czy wprowadzone zaledwie kilkanaście lat temu Raty Równe, z jak to się określa „dopłatą za wygodę” ich stosowania. A to może nawet o 30% podwyższyć koszt kredytu. I większość kredytobiorców o tym nie wie, jak i nie zdaje sobie sprawy z faktu, że RRSO, podstawowy wskaźnik mający charakteryzować pożyczkę, jest tak przemyślnie skonstruowany, że w obu wypadkach jest jednakowy i nie uwzględnia tych dopłat. Tę niewiedzę wykorzystuje się w projekcie ustawy. A ten koszt to niecałe zło tych rat równych. Chodzi o to, że w początkowym okresie spłaty kredytu w ratach równych spłacamy odsetki, a kwoty kapitału niewiele ubywa i gdy zmienia się oprocentowanie, czy bank wypowiada nam umowę lub chcemy spłacić pożyczkę wcześniej, to się okazuje, że kwota pożyczki nie zmniejszyła w proporcji do czasu, a tylko niewiele. I gdyby nasi „frankowcy” byli tego dawniej świadomi, ten ich problem byłby co najmniej o połowę mniejszy. (Przepraszam za ten wykład, ale ten tekst będzie jednocześnie szeroko publikowany i musi to być zrozumiałe).
Pominięcie wymogu określenia w ofercie i umowie kwestii jakie to raty, a do tego jeszcze treść Art.6.2.8) i Art.26.2.1), że kredytodawca określa kredytobiorcy wysokość raty i ich ilość, wręcz narzuca tu raty równe, co dyskwalifikuje charakter ustawy jako prospołeczny. W Dyrektywie Europejskiej mówi się tu o wysokości rat w liczbie mnogiej. I albo to przeoczenie, albo jest to jawne działanie w interesie powiększenia zysków banków.
Dziwne też, że ten wymóg określenia wysokości raty w Rozdziale Nr 5 ma dotyczyć tylko kredytów w walucie obcej, czyżby w złotówkach nie musi być podane, ile to jest i jaka jest ich ilość. To bez komentarza.
Projekt Ustawy wymaga uzupełnienia tego, z jednoczesnym nakazaniem podawania kredytobiorcy harmonogramu spłaty, niezależnie od tego jakie to raty. W ratach malejących, których zdaje się ustawodawca nie chce przewidzieć, jest to konieczne dla przedstawienia ich kolejnych wysokości, a ratach równych jest konieczne, by klient widział jak pomału ubywa mu kwota zadłużenia.
Niezależnie od tego, ten Art.6.2.2), jak i Art.26.1.1) określające wymagania wyodrębnienia opłat uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu; należy w wypadku oferowania rat równych, uzupełnić zdaniem: „w tym koszt dopłaty za raty równe”. Taką potrzebę zgłaszałem dla ustawy o kredycie konsumenckim w 2011 r, jak i w jej aktualizacji w 2015 r, ale mnie nie posłuchano, no ale wtedy w interesie banków rządziła PO. Dam na to przykład. Usunięto z tego projektu aneksu przyjętego już przez Radę Ministrów, nie istniejące w ekonomii i podstępne sformułowanie „kredyt w stosunku rocznym”, ale dopiero, gdy autora tego zapisu, dyrektora w MF, poprosiłem w liście otwartym o podanie „ile ma żon w stosunku rocznym?” Zastąpiono to wzorem, wprowadzono dodatkowe ograniczenie (100%), ale i mimo tego, bo miało być więcej, mamy limit kosztu kredytu hipotecznego pozwalający na żądanie do zapłaty sześciokrotnej kwoty pożyczonej. I za ten sukces Minister Szczurek przez miesięcznik Bankier został nazwany „Europejskim Ministrem Finansów Roku”.
Po prostu skandal. Obowiązujący limit kosztów kredytu wykorzystywany jest przez banki zaledwie w kilku procentach, reszta to wsparcie dla nieuczciwych pożyczkodawców. Tą hańbą należałoby się teraz przy okazji zająć. Ale nadal z niepokojem obserwuję, że nic się nie zmienia, a rządy PIS pozostają na to bierne. I dopiero niedawno ten temat limitowania lichwy podjęło Ministerstwo Sprawiedliwości. Chwała mu za to, ale to jest zupełnym nieporozumieniem. A gdzie jest UOKiK, Rz.F, Rz.P.O. I niestety proponowane tu rozwiązania nie są przyjęte w interesie narodu i nie rozwiązują problemu właściwie.
No cóż! Nierozumienie tego, czy strategia pro-bankowa wydaje się trwać nieprzerwanie.
10.1.2017,
z nadzieją – Wojciech Sawicki, p.o. Rzecznika Praw Kredytobiorcy, w.sawicki@op.pl
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
PS. I prośba do czytających – może ktoś z Państwa potrafi z tym dotrzeć do właściwych decydentów, do MF, MS, KNF, UOKiK, Rz.F, czy Posłów; moje apele są ignorowane.
Od redakcji KIP:
Na szczęście świadomość w tym temacie szybko się zmienia i nadchodzi rewolucja, która zlikwiduje ten kosmiczny przekręt. Polecamy dla Dociekliwych i Samodzielnie Myślących przeczytanie w tym globalnym temacie i przeanalizowanie, co najmniej zamieszczone na poniższych linkach teksty i połączenie wielu „puzli” w pełniejszy obraz mechanizmu pieniądza, w tym finansów, kredytów i zniewolenia zwykłych ludzi w Polsce i nie tylko. Zalecamy czytanie i analizowanie w podanej kolejności.
https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/11/richard-k-moore-bankowa-okupacja/
https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/11/czy-polska-zbankrutuje/
https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/11/janusz-szewczak-bunt-juz-dawno-powinien-nastapic/
Wypowiedz się
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.