Na zdjęciu: Wejście główne do siedziby Narodowego Banku Polskiego w Warszawie przy ul. Świętokrzyskiej 11/21. Fot. Andrzej Barabasz (Chepry) Źródło: Wikimedia Commons CC BY-SA 3.0, 16 kwietnia 2014.
Mayer Amschel Rothschild powiedział kiedyś „Pozwólcie mi emitować i kontrolować pieniądze kraju, a ja nie dbam o to, kto tworzy jego prawa”.
O tym czyją politykę pieniężną realizuje dany bank centralny, decydują dwie sprawy formalno-prawne: struktura własności danego banku i /lub uprawnienia zarządcze. Bank Centralny może być formalnie w pełnej lub większościowej własności kogo innego np. danego kraju, ale uprawnienia do zarządzania bankiem może mieć kto inny, np. poprzez tajne umowy.
Jednym przykładem jest Bank Anglii, który ostatnio przeszedł na własność Państwa Brytyjskiego, ze względu na to, że wiedza o tym, że był on własnością Rothschildów, znacznie upowszechniła się wśród brytyjczyków. Natomiast uprawnienia do zarządzania tym bankiem pozostały dalej w rękach poprzednich właścicieli i one decydują o tym, w czyim interesie działa ten Bank.
Odwrotnie jest w Rosji, w której w marcu ubiegłego roku odebrano uprawnienia zarządcze Rothschildom, w czasie 10 dni zniknięcia prezydenta Putina, ale przekształcenia własnościowe Centralnego Banku Rosji, na rzecz Rosji, trwają w Dumie Rosyjskiej, ale one mają charakter drugorzędny. Czyny – czyli polityka tego banku, zmieniła się zasadniczo od tego czasu, z niesprzyjającej rozwojowi gospodarczemu, na kreującą i wspierającą rozwój.
Niezależnie od prezentowanej poniżej struktury własności NBP, uprawnienia zarządcze na pewno nie są w rekach Polskich Władz, co potwierdza realizowana od początku transformacji polityka pieniężna, która jest niszcząca dla polskiej gospodarki i społeczeństwa. Dają takie podstawy art. 220 ust. 2 w brzmieniu:
Ustawa budżetowa nie może przewidywać pokrywania deficytu budżetowego przez zaciąganie zobowiązania w centralnym banku państwa.
oraz niezgodna z Konstytucją, a konkretnie z art. 227 ust. 1m – ustawa O Narodowym Banku Polskim. Art. 220 ust. 2 Konstytucji jest sprzeczny z art. 227 ust. 1 ustawy zasadniczej i powinien być zmieniony. Natomiast do czasu zmiany tegoż artykułu, poprawienie ustawy o NBP, aby był zgodny z art. 227 ust. 1, i usuwający nadużycie kilku innych art. Konstytucji, daje możliwość prowadzenia własnej polityki pieniężnej przez Władze Polskie. Omawia tą kwestię w artykule na naszej stronie internetowej Jacek Rossakiewicz, następująco:
“Konieczny jest w praktyce monetarnej powrót do. art. 227. § 1. Konstytucji RP:
Centralnym bankiem państwa jest Narodowy Bank Polski. Przysługuje mu wyłączne prawo emisji pieniądza oraz ustalania i realizowania polityki pieniężnej. Narodowy Bank Polski odpowiada za wartość polskiego pieniądza.
W Ustawie o NBP monopol banku centralnego Rzeczypospolitej Polskiej na emisję pieniądza (Art. 227. § 1. zdanie drugie) został zastąpiony: wyłącznym prawem emitowania znaków pieniężnych (patrz: Art. 4. ustawy). W ten sposób uchylono konstytucyjny, faktyczny monopol NBP na emisję pieniądza, gdyż gotówka; monety i banknoty, stanowią jedynie 13% środków rozliczeniowych funkcjonujących w polskim systemie finansowym, (stan: maj 2014, wg NBP).
Nie ma wątpliwości, iż konstytucyjny zapis dotyczący monopolu na emisję PIENIĄDZA, odnosi się do pieniądza rozumianego jak najszerzej, szczególnie zaś powinien uwzględniać emisję pieniądza w formie elektronicznej. Rzeczywisty monopol oznacza także wyłączne prawo do kreacji kredytu, który powinien być w pełni kontrolowany przez NBP, jako część składowa narodowej emisji pieniądza i polityki finansowej.
Zdanie trzecie Art. 227. C 1. konstytucji zostało natomiast – nie wiadomo dlaczego – zinterpretowane w Ustawie o NBP jako dbałość o utrzymanie stabilnego poziomu cen i nazwane podstawowym celem działalności NBP. (Art. 3. § 1. ustawy). Tak oto rzeczywiście podstawowy, konstytucyjny cel NBP jakim jest emisja pełnowartosciowego pieniądza dla Polaków, został zamieniony w Ustawie o NBP na działania stabilizujące ceny. Warto zaznaczyć, iż działalność NBP mająca na celu stabilizację cen – bez monopolu na emisję pieniądza – jest ograniczona i nieskuteczna.
NBP jest zobowiązany do emisji polskiego pieniądza, zaniechał tego i wbrew Konstytucji R.P. oddał przywilej emisji (nazywając to „kreacją”) bankom prywatnym. Uzasadnieniem dla takiej praktyki jest nadużywanie możliwości jakie daje art. 87, §1. art. 88 § 3. a szczególnie art. 90 § 1. oraz art. 91. § 2. i 3. Konstytucji:
Art. 90, §1 Rzeczpospolita Polska może na podstawie umowy międzynarodowej przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach.
Art. 91
- Ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.
- Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.
- Jeżeli wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową, prawo przez nią stanowione jest stosowane bezpośrednio, mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami.
Jednak art. 89. § 1. Konstytucji R.P. daje możliwość wypowiedzenia ratyfikowanej umowy międzynarodowej.”
Więcej w artykule Autora na: https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/08/nacjonalizacja-pieniedzy-walka-o-suwerennosc-monetarna/
Redakcja KIP
Grzegorz Nowak: Kto jest właścicielem NBP – czy to Nowy Bank Rothschildów ?
„Nie wystarczy urodzić się człowiekiem, trzeba nim być!”
– Ks. kard. Stefan Wyszyński
Czy wiecie państwo jaka jest struktura własnościowa NBP ? Wydawałoby się, że to głupie pytanie a odpowiedź na nie jest oczywista. Właścicielem NBP jest Państwo Polskie i wynika to z istniejącej ustawy o NBP www.nbp.pl/akty_prawne/ustawa_o_nbp/ustawa_o_nbp.pdf. Chociaż pod względem prawnym sytuacja wydaje się jednoznaczna to jednak krąży wokół tego tematu wiele niedomówień. W mediach zagranicznych pojawiają się informacje, że zaledwie kilka banków centralnych nie jest kontrolowana przez klan Rothschildów i nie jest wśród nich wymieniana Polska. Jak wiemy, zmienne koleje przechodził historycznie Bank of England, będąc raz bankiem prywatnym a później znowu stał się bankiem państwowym.
Z kolei z zakulisowych informacji krążących w niezależnych mediach w Polsce wynika, że konsorcjum Rothschilda kontroluje ponad 36 % akcji NBP a prawdopodobnie NBP jest Polski w zaledwie 30 %. O reszcie udziałowców media milczą. NBP posiada osobowość prawną i działa na podstawie specjalnej ustawy, która mówi o NBP jako o banku centralnym z prawem do emisji pieniądza. W myśl ustawy NBP nie podlega także Kodeksowi Spółek Handlowych. Na stronach NBP trudno więc znaleźć jakiekolwiek informacje o strukturze własnościowej tej spółki.
Próbując zgłębić temat doszedłem do wniosku, że jedyną prawną możliwością „wyzbycia” się jakiejś części udziałów NBP może być jakaś forma wymiany lub wniesienia udziałów NBP do Banku Rozliczeń Międzynarodowych w Bazylei. Nawet w tym jednak wypadku zachodzi wątpliwość, czy na taki zabieg nie musiałaby być zgoda parlamentu, bo sama ustawa nie mówi nic na ten temat. Chyba, że może byłoby to w gestii zarządczej prezesa NBP, co także wydaje mi się mało prawdopodobne.
Mamy więc jakiś dziwny dysonans pomiędzy informacjami z mediów niezależnych, a logiką wynikającą z aktualnego prawa polskiego, w którym nie widzę żadnych logicznych i prawnych przesłanek pozwalających na utratę udziałów własnościowych państwa w NBP. Może w kwestii dominacji autorom chodzi o sprawowanie kontroli poprzez ustanawianie osób zarządzających bankami centralnymi. Takie rozumienie sprawy wydaje się poprawne, bowiem zazwyczaj na prezesa banku centralnego nie jest powoływany nikt, kto nie pracuje dla światowej finansjery. Wyjątkiem był zmarły tragicznie prezes Skrzypek. Aktualny prezes Belka kojarzony jest między innymi z interesami JP Morgana.
Rothschild Group – rodzinna firma bankgsterów, która w opinii wielu osób jest właścicielem połowy świata na rok 2000 nie posiadała udziałów w zaledwie kilkunastu bankach centralnych na świecie. Są to między innymi banki centralne takich krajów jak: Białoruś, Iran, Korea Północna, były zaś: Libia, Afganistan, Irak, Sudan. Czy coś nam to mówi ? Przecież to cała światowa „oś zła”. Oprócz tego grupa ta jest właścicielem takich ważnych światowych central finansowych jak: MFW, EBC, Bank Rezerw Federalnych FED, Bank Rozrachunków Międzynarodowych w Bazylei, Okazuje się, że wrogami „demokratycznego” świata są takie państwa i ich władcy którzy nie chcą poddać swoich krajów w niewolę długu. Tak wykończono ostatnio Irak czy Libię. Aktualnie majątkiem rodzinnym zarządza Baron David de Rothschild – od 2013 roku prezes Międzynarodowego Kongresu Żydów.
Międzynarodowy poziom kontroli światowych finansów
Kontrola światowych finansów przez rodzinę Rothschildów odbywa się na dwóch równoległych poziomach. Na poziomie międzynarodowym są to MFW czy najważniejszy do kontroli banków centralnych – Bank for International Settlements z siedzibą w Bazylei. Na tym poziomie realizowane są największe globalne manipulacje walutami i tu odbywa się ustalanie poziomów oprocentowania kredytów. BRM jest forpocztą Nowego Światowego Porządku.
Banki centralne
Na tym poziomie sprawuje się strategiczną kontrole nad pieniędzmi każdego państwa. Tutaj znajduje się wykonawców do realizowania planów narodowych dla poszczególnych krajów. Głównym celem jest ustanowienie takiego poziomu zadłużenia państwa od międzynarodowej sitwy bankowej, aby mieć nad nim cały czas strategiczną kontrolę i nie pozwolić na wyjście takiego kraju z systemu. To majstersztyk misternego planu zniewolenia całych narodów i państw. Szefami banków centralnych wybierani są ludzie, którzy muszą być zależni od finansowej kilki. Najczęściej są to ludzie na dorobku, z doświadczeniem w Banku Światowym czy MFW.
Banki krajowe
Powolne przejmowanie kontroli nad największymi bankami komercyjnymi lub państwowymi w danym kraju, to ostatni szczebel rozbudowanej struktury kontroli nad światowymi finansami w skali całego globu. W praktyce pełnej kontroli nad swoimi systemami finansowymi nie poddały się jedynie Rosja i Chiny.
Biznesy Rothschildów w Polsce
O interesy grupy Rothschildów w Polsce dba prezes Jacek Chwedoruk. Polski oddział Rotshchilda przejmuje najbardziej lukratywne prywatyzacje w kraju, jest obecny na rynku fuzji, przejęć i na rynku kapitałowym. Klientami tej instytucji w Polsce są nasze największe firmy: KGHM, Zakłady Azotowe Puławy, Enea, Polkomtel, LOT, Dialog, LuxMed itp.
Od kilku już lat najważniejsze sprawy dla Polski i polskiej gospodarki zapadają w familijnej rodzinie banksterskiej za oceanem. Tymczasem mainstreamowe media w Polsce robią ludziom wodę z mózgu, inicjując tematy typu co zrobi RPP, czy stopy będą podniesione, czy obniżone i jakie będzie to miało konsekwencje dla polskiej gospodarki. Okazuje się, że to wielki PIC fotomontaż bo najważniejsze decyzje o emisji czegoś, co się nazywa umownie już tylko pieniądzem zapadają i tak poza naszą wiedzą i nawet poza Polską.
Dawno temu senior rodu tej banksterskiej organizacji powiedział: „nieważne kto rządzi państwem, ważne kto emituje pieniądz”. Dzisiaj już wiemy kto emituje polski pieniądz i rządzi państwem polskim. Oczywiście wiedzą tylko nieliczni, bo taka wiedza motłochowi nie jest do niczego potrzebna.
Dopóki bankierzy są właścicielami banku centralnego i dopóki dajemy im prawo tworzenia pieniądza z powietrza – jesteśmy krajem zniewolonym, a system w którym żyjemy coraz szybciej zmierza do realnego faszyzmu. Na naszych oczach umiera już klasyczna demokracja i jesteśmy w okresie przejściowym, który szybkimi krokami zmierza do dyktatury demokracji sterowanej, a kolejnym etapem będzie klasyczny faszyzm. Trzeba tylko szybko znaleźć globalnego wroga, aby móc przed nim „ochronić” całe społeczeństwa i narody. Konflikt USA z Rosją, to gra o ostateczne panowanie banksterów nad światem, a rola Polski jako państwa frontowego w tej walce powinna bardzo wzrastać.
Od Marka Belki, prezesa NBP oczekiwałbym potwierdzenia informacji na temat struktury własnościowej polskiego banku centralnego, a także przedstawienia szczegółowego harmonogramu ewentualnych transakcji zmieniających strukturę właścicielską NBP od 1989 roku – jeśli takowe miały miejsce. Oczekuję, że pan Belka wreszcie określi się, czy jest tylko zarządcą interesów Rothschildów w Polsce, czy dba o polski interes narodowy.
Utajnianie takich informacji świadczyłoby, że prezes NBP do tej pory spełnia kwalifikacje doświadczonego pracą w Banku Światowym i MFW nadzorcy, ale tylko rodzinnego biznesu klanu Rothschildów. Naród jako suweren za takie rzeczy kiedyś zacznie rozliczać. Wypadałoby sprawę definitywnie wyjaśnić i przeciąć ewentualne jałowe spekulacje mediów.
Grzegorz Nowak
Opublikowano za: serwis giełdowy amerbroker.pl
źródła: http://www.arslege.pl/ustawa-o-narodowym-banku-polskim/k99/
…………………………………
Ważne cytaty:
„Znajdujemy się na pograniczu globalnej przemiany. Potrzebny nam dobrze prowadzony poważny kryzys, a narody zaakceptują Nowy Światowy Porządek.” – 1994 r. David Rockefeller, honorowy prezes Rady Stosunków Zagranicznych (CFR), honorowy przewodniczący Komisji Trójstronnej oraz grupy Bilderberg.
Mayer Amschel Rothschild powiedział kiedyś „Pozwólcie mi emitować i kontrolować pieniądze kraju, a ja nie dbam o to, kto tworzy jego prawa”.
pięknie dziekuje za powyższy tekst. Ma Pan 100% racji. Pan Jacek Chwedoruk zrobil doktorat wspólnie z Panem Jackiem Kwasniewskim u Pana prof. Belki, kiedy ten pracowal na UŁ.
Kiedy powstalo Ministerstwo Przeksztalcen Wlasnosciowych obaj Panowie pelnili tam funkcje dyrektorow kluczowych departametow odpowiedzialnych z proces prywatyzacji i tworzenia Komisji Papierów Wartościowych.
Widac wiec, ze dzisiejsza pozycje ekonomiczna i polityczna Polski kapital miedzynarodowy zaczal ksztaltowac wraz z poczatkiem transformacji politycznej i gospodarczej naszego Kraju.
Ponizej kilka ciekawostek;
Po zajeciu Bagdadu przez wojak amerykańskie w czasie drugiej wojny irackiej Pan prof. Belka pelnil fukcje zarządcy Bagdadu. Jego “prawa reka” był Pan Jacek Kwasniewski. Pierwsza rzecza po zajeciu Bagdadu było zajecie przez Amerykanow Centralnego Banku Iraku i przewalutowanie zasobow tego Banku z euro na dolary amerykańskie.
Fundamentalnym czynnikiem, który zadecydowal o zniszczeniu Iraku był fakt, ze Saddam zaczal sprzedawac rope za euro, nie za dolary amerykańskie. Ten sam fakt przesadzil o losie Kaddafiego i Libii. Kaddafi z kolei był inicjatorem stworzenia /mającego pokrycie w zlocie/ zlotego dinara afrykańskiego, za ktora to walute WSZYSTKIE kraje Afryki sprzedawaly by surowce i bogactwa mineralne.
Kolejnym krajem, który sprzedaje rope za zloto i euro jest Iran. Indie importują z Iranu prawie 90% potrzebnej im ropy. Warto zauwazyc, ze w Indiach działa najwieksza w swiecie rafineria ropy naftowej, skad pochodzi co trzeci litr produktów naftowych konsumowanych w siecie.
Pani Clinton, w rzadzie Pana Obamy pelniac funkcje Sekretarza Stanu dostala zadanie nakłonienia rządu Indii do zmiany kierunku zaopatrzenia w surowa rope naftowa, a przynajmniej zamiany formy platnosci /z euro i zlota na dolary amerykańskie/. Misja Pani Clinton poniosła kleske, co stało się powodem Jej upadku politycznego.
Warto tez zauwazyc, ze “ubocznym” efektem zniszczenia Iraku i Libii był masowy napływ do UE uchodzcow. Napływ ten skutecznie zdestabilizowal i wewnetrznie skofliktowal kraje UE, bezpośrednio przyczynil się do Bretixu. Bretix w swej istocie “wyjal” londyńskie City spod potencjalnej kontroli KE, oslabil pośrednio euro i funta i podkopal ekonomiczne fundamenty Unii Europejskiej.