Prof. Włodzimierz Bojarski – Naprawa, zmiana czy rewolucja w systemie? (2)

       Zaprogramowana naprawa systemu

Realnie, nawet po zmianie władzy, nie da się wszystkiego na raz zmienić, a tym bardziej poprawić, a jedynie poprawa jest naszym celem. Dlatego ważne jest przemyślane wybranie i zaplanowanie odpowiedniej kolejności działań naprawczych i podejmowanych zmian. Wstępnie można zaproponować następujące działania w pierwszym okresie:

  1. Przejęcie w kraju, pod tymczasowy zarząd państwowy, wszystkich telewizji i popularnych mediów.
  2. Całkowite podporządkowanie rządowi Narodowego Banku Polskiego i Banku Gospodarstwa Krajowego oraz poddanie innych banków skutecznemu nadzorowi państwowemu.
  3. Powołanie społecznych sądów przysięgłych, działających doraźnie w stosunku do wykroczeń stanu przejściowego.
  4. Przywrócenie szerokich uprawnień ławników i ogólnej jawności procesów sądowych, przy zaostrzonej kontroli społecznej oraz szybkim trybie postępowania.
  5. Zachowanie dotychczasowego porządku konstytucyjnego, prawnego i administracyjnego, z nadrzędnością prawa naturalnego i moralnego. Likwidacja aktów prawnych sprzecznych z konstytucją i porządkiem moralnym oraz wszelkich bezzasadnych przywilejów, szczególnie dla podmiotów zagranicznych.
  6. Tępienie korupcji i bezprawia oraz walka z przestępczością gospodarczą.
  7. Wymiana niekompetentnych i nieuczciwych ludzi na kierowniczych stanowiskach.
  8. Likwidacja zbędnych instytucji i stanowisk, wyeliminowanie partyjnictwa z samorządów,
  9. Zwiększenie kontroli działania obcych agentur i fundacji.
  10. Wydanie niezbędnych zarządzeń i przepisów, nawiązujących w miarę potrzeby do przedwojennego porządku prawnego.
  11. Opracowanie programu uproszczenia krajowej administracji centralnej i terenowej.
  12. Podjęcie prac nad zmianami konstytucyjnymi i ordynacją wyborczą.

W następnym okresie trzeba przewidywać:

  1. Przyjęcie nowej konstytucji.
  2. Wybory parlamentarne . W miejsce senatu Izba Samorządowa (reprezentacja różnych uprawnionych samorządów)
  3. Wdrożenie nowego porządku prawnego w mediach.
  4. Odbudowa i rozwój narodowego systemu finansowego.
  5. Przeprowadzenie reformy krajowej administracji centralnej i terenowej (likwidacja powiatów, uproszczenie szczebla     wojewódzkiego)
  6. Odbudowa i rozwój państwowego strategicznego sektora gospodarczego.
  7. Wdrożenie wieloletniego planowania i programowania państwowego w powiązaniu z partycypacyjnym systemem demokracji gospodarczej.
  8. Wdrożenie państwowo-społecznych systemów kontroli instytucji finansowych, administracyjnych, gospodarczych, wymiaru sprawiedliwości i innych.

Temida

TemidaThemis Rhamnonte 
foto: Nama, Licencja: CC BY 2.5 Wikimedia Commons

Poważniejsze dochodzenia prawne i rewindykacje majątkowe zapewne trzeba będzie odłożyć na dalszy etap. Natomiast znacznie wcześniej, już dzisiaj można i trzeba opracować projekty podstawowych zmian ustrojowych i konstytucyjnych oraz kierunkowych zmian organizacyjnych i prawnych w różnych dziedzinach życia i gospodarki.

W każdym z wymienionych powyżej kierunków działania potrzebny jest uprzedni proces zaprogramowania realizacji postulowanych zmian, aby rzeczywiście doprowadziły do potrzebnej naprawy. Proces ten powinien obejmować :

  1. Diagnozę stanu istniejącego i zachodzących procesów; pozytywów i negatywów.
  1. Dobre określenie pożądanego celu, to jest stanu jaki chciałoby się osiągnąć i utrzymać po naprawie.
  1. Określenie warunków niezbędnych do osiągnięcia tego celu i jego zachowania.
  1. Krytyczna analiza posiadanych sił i środków przydatnych do realizacji celu.
  2. Przemyślenie możliwych sposobów i czasu realizacji celu oraz wybór najkorzystniejszego wariantu realizacji.
  3. Właściwe określenie zadań pośrednich i etapowych oraz dobór wykonawców.
  4. Zmobilizowanie i zorganizowanie środków oraz pomocników i sojuszników, a zneutralizowanie przeciwników.

Dopiero w następnym etapie potrzebna jest sprawna realizacja zaprogramowanych zadań i dokonanie zmian realizujących wytknięty cel naprawy.

                        Starsi i młodsi razem czy osobno ?

Są rzesze młodych, wykształconych, energicznych i szeroko społecznie powiązanych Polaków, którzy mogliby stworzyć wielki nurt narodowej odnowy. Ale na ogół brak im szerszych narodowych zainteresowań, dobrych organizacji, doświadczenia, orientacji i mądrości opartej na prawdziwych wartościach. Łatwo mogą zostać poprowadzeni w złym kierunku. Jakże mądrze i pięknie Papież Franciszek wezwał [1]) młodzież do odważnego pójścia „pod prąd”, budowania świata na takich wartościach jak piękno, dobro i prawda, ale też do wystrzegania się smutku i lenistwa, które zabijają w sercu wszelkie pragnienia.

Z drugiej strony są w narodzie, w starszym pokoleniu ludzie mądrzy, doświadczeni, bardzo dobrze zorientowani, ale mniej widoczni i krzykliwi. Ci sami nie stworzą wielkiego nurtu narodowej odnowy, gdyż nie jest ich zbyt wielu oraz brakuje im młodzieńczej energii, inicjatywy i entuzjazmu. Jest więc oczywiste, że nurt rzeczywistej odnowy i odbudowy Ojczyzny oraz ulepszania świata wymaga bliskiej współpracy obu tych środowisk i pokoleń; jakiegoś wzajemnego przenikania się wartości, energii, myśli i czynów. Wymaga takiego połączenia ducha romantycznego i pozytywistycznej pracy organicznej, jakie jest potrzebne w każdej wielkiej i ważnej sprawie. Wiele też z tego, co młodzi dziś odkrywają, znane jest od dawna i powinno ułatwiać zrozumienie międzypokoleniowe. Niekiedy krzykliwi nowatorzy okazują się tylko nowicjuszami.

Co zdaje się przeszkadzać tak potrzebnemu współdziałaniu pokoleń ? W ostatnich latach bardzo szybki rozwój elektronicznych środków łączności, komunikowania się, propagandy i manipulacji społecznej powoduje, że narastają widoczne różnice w świadomości i postawach kolejnych młodych roczników Polaków. Społeczeństwo bardziej się różnicuje; współżyją ze sobą bliskie pokolenia, ale nie całkiem się rozumieją.

Większość nielicznego już, starego pokolenia inteligencji jest związana z klasyczną i starożytną kulturą europejską, która najwyżej ceni prawdę, dobro i piękno oraz łączące się z nimi ściśle, w naszej kulturze, wartości religijne i patriotyczne. W zakresie formy ceni proporcje i symetrie, ład, rytm, hierarchię i harmonię oraz zrównoważenie formy z treścią. Wielu ludzi średniego, a szczególnie młodszego pokolenia nie identyfikuje się już i nie łączy z tymi wartościami kultury klasycznej, na których zakorzenione są też nasze wartości religijne i patriotyczne. Częstokroć pozostają bezkrytycznie otwarci na cały zróżnicowany, wymieszany i chaotyczny świat rzeczy i ducha i rozglądają się za tym co by im lepiej odpowiadało i co im „się widzi”. Nieco izolują się od starszych lub nawet zrywają łączność międzypokoleniową.

Wszyscy, starsi i młodsi Polacy, obciążeni jesteśmy zbytnim indywidualizmem, pewnym zarozumialstwem i lekceważeniem innych, nadmiarem osobistych ambicji a niedostatkiem ducha wspólnoty i współdziałania. Może brakuje również poczucia wielkości godności i mocy naszego narodu oraz wspólnej, narodowej misji. Starsze pokolenie powinno więc z całych sił zaangażować się w wielką i pilną pracę narodową, aby przybliżyć młodym pokoleniom te podstawowe, ponadczasowe i uniwersalne wartości prawdy; praw natury i logiki umysłu oraz prawd Bożego objawienia, a także pozytywne doświadczenia dobra i piękna.

Trzeba stale poszukiwać i poszerzać przyjacielskie kontakty międzypokoleniowe, aby razem naprzód iść. Razem młodsi i starsi Przyjaciele do wspólnej myśli i pracy nad naprawą życia społecznego i naszej Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Warto też w tej wielkiej sprawie współpracować z naszymi przyjaciółmi z bratnich narodów słowiańskich.

[1] ) Do włoskiej młodzieży w Rzymie, dnia 27.08.2013 r.


Część 1.

https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/05/prof-wlodzimierz-bojarski-naprawa-zmiana-czy-rewolucja-w-systemie-1/

Wypowiedz się