Miasta obcych 3 – Układ Słoneczny Podziemne miasta obcych w kosmosie

Diana Wojtkowiak

Abstrakt

W artykule przedstawiona została obecność podziemnych miast zaawansowanych cywilizacji na różnych ciałach niebieskich Układu Słonecznego. Wszędzie gdzie to możliwe są podziemne miasta: na gorącym Merkurym, na Plutonie, do którego dociera niewiele światła słonecznego, na planetoidach, w otchłani gazowych olbrzymów. Poszczególne planety zamieszkane są przez oddzielne cywilizacje. Promieniowanie cząstek pola torsyjnego niosących informację o populacjach jest silne i dociera do Ziemi w postaci charakterystycznych wpływów astrologicznych poszczególnych planet. Tym samym wielowiekowa zagadka, czym jest charakterystyczny wpływ poszczególnych planet, rozwiązuje sie sama. Sygnał pochodzący od żywych istot jest silny, mimo że fotony odbite od planet pochodzą od Słońca, które je wstępnie nasyciło swoją informacją. W artykule, tam gdzie było  to możliwe i celowe, rozpoznano jakie cywilizacje mieszkają na poszczególnych ciałach niebieskich.

Wprowadzenie

  Czy na Marsie i innych planetach żyją obcy? Myślenie zdroworozsądkowe, określane dosadniej jako chłopski rozum, mówi że nie. Przecież tam nie ma powietrza oceanów i jezior z rybami, albo za zimno, albo za gorąco. Ale czy na pewno nie ma tam milionów obcych inteligentnych istot? Jesteśmy przyzwyczajeni do naszych typowo ziemskich uciech, jako do jedynej wersji życia. Pławimy się w jeziorze, opalamy na słońcu, zjeżdżamy ze wzniesień na nartach, spacerujemy po lesie i podziwiamy widoki z zachodzącym słońcem. Tego przecież nie ma na innych znanych nam planetach. A my prawie nic nie umiemy w sytuacji, gdybyśmy mieli stworzyć wielkie miasto na Księżycu 

Ostatecznie zamknięci jesteśmy w prostym myśleniu, że życie powstało tu w pobliżu, wystarczyło, że były odpowiednie warunki i duch Darwina. A jednak wiemy o kosmitach przemierzających w swych statkach kosmicznych bezlitosne przestrzenie międzygwiezdne. I te statki są często ich domem. Nie przeszkadza, że w kosmosie jest ciemno, zimno i promieniotwórczo. Biorąc pod uwagę, że na Ziemi nie ma już wolnych podziemnych parcel pod budowę miast, możemy przypuszczać, że gorsze tereny, te na innych planetach, też zostały wykorzystane.

Zobaczmy więc co możemy wyczytać ze zdjęć satelitarnych dotyczących innych ciał niebieskich Układu Słonecznego. Które miejsca zbadać. Może te z bardziej sympatycznymi nazwami. Przedstawione mapki mają wielkość analogiczną do przedstawionych w poprzednich dwóch artykułach dotyczących podziemnych miast na Ziemi. Jednak mapy i zdjęcia planet nie są przeznaczone dla podróżników, żeby mogli sprawdzić dzielące ich od szukanego miejsca kilometry. Nie ma tam zwykle podanej skali. Pozostaje przybliżone wyznaczanie wielkości badanego obszaru, z porównania tego fragmentu ze średnicą całej planety. Na mapkach są zaznaczone wartości promieniowania cząstek pola torsyjnego filtrowanego spektroskopowo, dla sygnału pierwiastka 140. Wykonane zostały z użyciem spektroskopu cząstek pola torsyjnego z wzmacniaczem radionicznym i z rozszczepieniem sygnału polem torsyjnym pochodzącym od protonów.

Wyniki i ich omówienie

Księżyc

  Na Księżycu są takie same prostokątne podziemne miasta jak na Ziemi. Poukładane pod linijkę. Widzimy to na zdjęciu rys. 1.

Rys. 1. Księżyc, krater Kopernika

   Mamy tam okrągły krater Kopernika i wiele mniejszych okrąglutkich kraterów. A eliptycznych za dużo nie widać. Po upadku meteorytów spodziewamy się mniej lub bardziej eliptycznych kraterów, a okrągłych tylko wyjątkowo, jako że większość meteorytów przylatuje pod jakimś kątem do powierzchni i tylko wyjątkowo jakiś spadnie pionowo z góry.

Tutaj nie mamy wątpliwości, większość kraterów to pozostałości po bombach termojądrowych. Widać to będzie też na kolejnych zdjęciach. Obydwa zobrazowane miasta są uszkodzone. Nieuszkodzone miasto całe promieniuje podobnej intensywności sygnałem pierwiastka 140 ( +/-10cm promieniowania próbki ze spektroskopu). Wartości zaznaczone białymi liczbami to duże uszkodzenie. Są to mniej więcej te obszary miasta, które nie są obecnie zamieszkane. Obszary zamieszkane łatwo wykryć po obecności anionorodnika ponadtlenkowego. Nie zawsze jednak miejsce obecności dużego krateru pokrywa się z miejscem uszkodzenia miasta. Ale też w tej chwili nie znamy jak po kolei układały się okresy budowy wielkich podziemnych miast, wojny termojądrowe, naprawy miast, czy ich ekologiczna utylizacja.

Merkury

  Na rys. 2 przedstawiony jest fragment gorący Merkurego, za chwilę bardzo zimnego i znów gorącego. Temperatura na powierzchni zmienia się od -173ºC do 427ºC.

Rys. 2. Krater Mozart na planecie Merkury. Uszkodzenia miasta zgodne z położeniem krateru. Mniejszymi cyframi zaznaczony sygnał aninonorodnika ponadtlenkowego, wskazujący, które części miasta są zamieszkane.

Wenus

  Wenus pokryta gęstymi nieprzenikliwymi dla światła chmurami jest niedostępna dla teleskopów. Przez chmury przenikają jednak fale radiowe, Wykorzystano to do uzyskania map powierzchni Wenus w oparciu o sprzężone radioteleskopy, wykorzystywane jako radary. Obecne mapy Wenus są bardzo dokładne.

Czy jednak cząstki pola torsyjnego będą przechwytywane na powierzchni planety przez wiązkę radarową podobnie jak są przechwytywane przez światło widzialne i podczerwone? Odpowiedzią jest eksperyment. Na rys. 3 przedstawiony jest fragment mapy radarowej Wenus z wdzięcznym określeniem obszaru Rusalka Planitia. Filtrując ze zdjęcia sygnał charakterystyczny dla pierwiastka 140, możemy rozpoznać prostokątne podziemne miasto. Więcej, rozdzielczość pozwala rozpoznać piramidy umieszczone na górnej powierzchni miasta.

Rys. 3. Miasto na planecie Wenus zobrazowne z użyciem radarów, widoczne piramidy.

Mars

   Pod koniec XIX w spodziewano się, że Mars jest zamieszkany, obserwatoria astronomiczne poszukiwały śladów życia i sygnałów od obcych. Nikola Tesla uważał, że swoim odbiornikiem radiowym odbiera sygnały z Marsa. Sceptycyzm XX w. studził przez lata nadzieje na nawiązanie kontaktu. Wysłany w 1976 próbnik Viking nie szukał śladów od dużych organizmów, np białek czy DNA, ale żywych bakterii na pustyni, badając wydzielanie dwutlenku węgla z użyciem izotopu węgla ¹⁴C. A jednak znalazł. Ale za dużo! Jak ocenili ortodoksi. To musi być reakcja minerałów! Przez prawie 50 lat eksperymentu nie powtórzono, ani nie wysłano żadnego innego próbnika badającego życie. Nikt nie chciał przypadkowo wykryć życia. Sprawa jest polityczna.

Rys. 4. Mars, krater Sklodowska

Planetoidy

  Wędrując dalej od Słońca trafiamy na pas planetoid, powstałych jak się uważa z dawnej planety, która tu krążyła. Spory dotyczą tego w jaki sposób nastąpiło rozbicie tej planety, czy uderzyła w nią wielka asteroida, czy przeleciała obok inna planeta, a siły przypływowe rozerwały ja na kawałki, czy jakieś inne naturalne zjawisko, wszystko oprócz wojen gwiezdnych, o których naukowcy zatrudnieni na uniwersytetach boją się mówić w trosce o swoją reputację i posadę. Przecież nie ma takich dużych bomb.

  Przejdźmy do największej planetoidy Ceres, przedstawionej na rys. 6. Jest na tyle duża (939km), że astrolodzy używają jej i kilku innych do wyznaczania jej wpływu na horoskopy ludzi. Na Ceres wielki porządek, miasta równiutkie poukładane pod linijkę.

Rys. 6. Ułożone równiutko miasta na planetoidzie Ceres

Tytan

  Tytan to księżyc Saturna, na którym można znaleźć wodę, jest dużo pierwiastka węgla, jakkolwiek głównie w postaci metanu, są rzeki i jeziora ale nie takie jakie znamy z plażowania, ponieważ ciekły jest tam metan. Tak czy inaczej jest to ciało niebieskie uważane jako względnie dobre do zamieszkania przy wykorzystaniu odpowiednich technologii.

Rys. 7. Miasta na księżycu Saturna – Tytanie. Określenie Shangri-La to inaczej Shambala

Jowisz

  Gazowe olbrzymy nie nadają się do zamieszkania. Im głębiej zanurzamy się w wodorową atmosferę tym większe ciśnienie, zgniatające wszystko. Grawitacja w płytkiej warstwie odmętów atmosfery, mimo olbrzymiej masy nie jest tak wielka jak by nam się wydawało, ze względu na dużą odległość od centrum masy. Na Jowiszu przyspieszenie grawitacyjne wynosi 2g. Może to się wydawać niewiarygodne, ale na gazowych olbrzymach znajdują się takie same ogromne miasta jak na innych planetach (rys.8). Utrzymywane są w odpowiednich położeniach gęstej atmosfery z użyciem ciągle pracujących silników grawitacyjnych.

Rys. 8. Miasta na Jowiszu

   Na wykresach rys. 9 przedstawione są fragmenty spektrów, z których możemy coś powiedzieć odnośnie wykorzystywanej antygrawitacji. W statkach kosmicznych obcych do uzyskiwania antygrawitacji wykorzystywany jest pierwiastek 115, który stymulowany, z udziałem protonów, wytwarza antyprotony, a w reakcji anihilacji powstają grawitony. Na wykresach mamy kolejno spektra z Neptuna, Jowisza i Ziemi (podziemne miasto pod Gdańskiem). Sygnał grawitonów z podziemnego miasta na Ziemi jest około dziesięciokrotnie mniejszy niż na Jowiszu lub Neptunie. Mówimy tu o grawitonach stowarzyszonych z anyprotonami, a więc sztucznie generowanych. Zastanawiająca jest jednak spora ilość grawitonów i antyprotonów obecna w badanym podziemnym mieście.

Rys. 9. Porównanie fragmentów spektrów z obszarów

   Ciekawe, że później znalazłam analogiczną informację dotyczącą Saturna w wywiadzie z Eleną Danaan, mającą związek z czarnobudżetowymi podróżami do pierścieni Saturna wypożyczonym od Anunnakich statkiem kosmicznym, gdzie mówi ona że miasta utrzymywane są antygrawitacyjnie w górnych warstwach atmosfery Saturna. ^F

F. Mining Saturn’s Rings, Mining Ships & Space Arks with Elena Danaan, JP & Dr. Salla

Mining Saturn’s Rings, Mining Ships & Space Arks with Elena Danaan, JP & Dr. Salla

Planetoidy Krańca układu Słonecznego

Pluton

  Pluton dawniej określany planetą, dziś jest kwalifikowany jako planetoida między innymi ze względu na bardzo ekscentryczną orbitę. Obecność miast na Plutonie możemy zaobserwować na rys.

Planetoidy zewnętrzne

  Na orbitach na granicach układu Słonecznego oprócz Plutona zaliczanego obecnie do planetoid a nie planet, krążą jeszcze inne duże planetoidy: Sedna, 2001KX76, 2012VP113.Wszystkie one zamieszkane są przez Anunnakich.

Planetoidy zewnętrzne; 77,5° 1/16

Katego-ria	2001KX76 (Nibiru?)	Sedna	2012VP113
	R	R	R
	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]
K1	630	660	690
K2	640	680	680
K3	690	690	690
K4	820	840	830
K5	840	830	840
K6	700	690	710
K7	690	680	690
K8	640	650	650
K9	690	710	710
K10	680	700	700
K11	660	690	690
K12	650	670	690
	Anunnaki	Anunnaki	Anunnaki

Astrologia

   Czym w starożytności zajmowali się bogowie? Popychali planety, które były ich własnością. Więcej, planety promieniowały boskimi cechami. Venus była kojarzona z Afrodytą albo Innaną, Mars z … Bez sensu? Wcale nie.

Możemy przecież to sprawdzić. Zróbmy profil emocjonalny poszczególnych planet, podobnie jak dla podziemnych miast. W astrologii każdej planecie przypisany jest pewien zestaw cech psychologicznych, zdolności, wartości itp., o których obecnie nikt nie umie powiedzieć skąd pochodzą. A może to mieszkańcy planet promieniują swoją psychiką wystarczająco silnie, abyśmy ich odbierali astrologicznie. To nie tylko mój pomysł, ale też mojego współpracownika Rafała, który w odpowiednim momencie mi o tym przypomniał.

            A co z popychaniem planet? dziś wiemy o wielkich statkach kosmicznych obcych w postaci małch planet, które wykorzystywane są do podróżowania przez kosmos. Po co ciągnąć za sobą jakąś ogromną masę skał i metali?. Niestety kosmos nie zawsze jest przyjazny, a kilkukilometrowa warstwa gruntu jest najlepszym zabezpieczeniem przed bombami termojądrowymi.

W starożytności wiedziano już o takich planetach statkach kosmicznych, np. Nibiru, mogących być popychanymi w pożądanym kierunku. Co do planety Nibiru będącej w posiadaniu Anunnakich, to nie mamy pewności, czy astronomowie mają ją namierzoną. W każdym razie najdalsze planety, a właściwie planetoidy układu słonecznego zamieszkiwane są przez Anunnakich. Zbadajmy więc profile emocjonalne promieniujące z planet odpowiedzialnych za wpływy astrologiczne. Planety te przedstawione są na rys. x Zdjęcia te pokazuję dlatego, że promieniują one emocjami, które osoby wrażliwe potrafią odczuć.

x

Księżyc Merkury Wenus Mars Jowisz

x

Saturn Uran Neptun Pluton

Rys, X Fotografie planet wykonane z użyciem sond kosmicznych.

Tab.

Katego-ria	Księżyc	Merkury	Wenus	Mars	Jowisz	Saturn	Uran	Neptun	Pluton
	R	R	R	R	R	R	R	R	R
	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]
K1	710	730	680	820	830	810	740	690	710
K2	710	720	690	830	820	720	780	690	720
K3	740	820	750	780	760	750	760	740	750
K4	770	760	770	760	760	740	770	770	830
K5	740	750	740	770	770	830	780	750	850
K6	770	790	760	790	790	780	790	760	780
K7	830	750	820	730	720	740	830	820	770
K8	620	750	620	700	690	820	720	580	740
K9	820	800	810	830	820	740	840	800	790
K10	730	740	730	720	710	720	780	740	730
K11	730	740	720	720	730	720	790	710	790
K12	840	730	830	730	720	710	860	840	750
Gatunek	Andromedanie	jacyś intelektualiści	Plejadianki	Szaraki	Szaraki	grupa reptilian	Plejadianie +ktoś K8	Plejadianki	Anunnaki

  Jak te wyniki mają się do tradycyjnych opisów astrologicznych?

Tak skrótowo, Księżyc i Wenus traktowane jako typowo żeńskie planety, zamieszkane sa przez Plejadian o typowo żeńskich cechach, gdzie najważniejsze są miłość do całego świata (Ryby) miłość wzajemna (Waga) i poszukiwanie innych światów, tych bardziej duchowych i filozoficznych (Strzelec), a jednocześnie znak Skorpiona powiązany z zabijaniem wojnami i hierarchią władzy, jest całkowicie wyeliminowany.

Merkury zgodnie z tradycją należy do istot bardzo intelektualnych (Bliźnięta, Panna, Strzelec), jakkolwiek nie udało mi się na razie ich zidentyfikować. Mars należy do Szaraków, którzy kochają sport (Baran), posiadanie (Byk), ale tez odmienne swiaty te bardziej uduchowione (Strzelec) Nie są nastawieni na zabijanie, znak Skorpiona jest na bardzo niskim poziomie. A jeżeli chodzi o walkę to ważna jest dla nich walka sportowa (Baran) Nie jest to więc planeta wojny, jak ją się tradycyjnie wiąże.

Taką jest Saturn, tradycyjnie uważany za ponurą planetę. Tam mieszka gatunek, który według cech emocjonalnych możemy zaliczyć do szerszej grupy Reptilian, ale nie są to Reptilianie-Draco. W tym przypadku najważniejsze są zabijanie, wojny i hierarchia władzy (Skorpion), wygórowane poczucie własnej wartości i chęć władzy absolutnej (Lew), jak u Draco, ale dodatkowo bardzo ważny jest sport (Baran).

Jowisz uznawany za planetę pomyślności i sukcesu to też planeta Szaraków jak w przypadku Marsa. Być może pierwotnie chodziło o dążenie do sukcesu materialnego, w czym lubują się Szaracy, a nie o pomyślność, która sama przyjdzie.

   Natomiast Słońca nie możemy potraktować w ten sam sposób. Wydaje się, że na jego promieniowanie nie jest tak wprost nałożone życie emocjonalne jakiegoś gatunku. Trochę gorąco i za dużo wybuchów na Słońcu określanych mianem protuberancji. Raczej spodziewałabym się czystych wpływów skryptów astrologicznych powiązanych z jednej strony z promieniowaniem pierwiastka żelaza, które daje stabilny udział znaku Lwa a więc wysokie poczucie własnej wartości i chęć władzy absolutnej.

Tu możemy mówić o męskich cechach Słońca. Z drugiej strony mamy do czynienia z dwunastoma znakami zodiaku obecnych w cyklach słonecznych takich jak biorytm energetyczny powiązany z pierwiastkiem jod, biorytm emocjonalny powiązany z pierwiastkiem rtęć, biorytm intelektualny i jednocześnie roczna zmiana znaków Zodiaku powiązane z pierwiastkiem uran, epoki astrologiczne powiązane z pierwiastkiem 115 i ich dwunastokrotne podharmoniczne a także dobową zmianę 12 znaków Zodiaku określaną jako Domy (również powiązaną z pierwiastkiem 115). 

Ziemia promieniuje polem torsyjnym i informacja o tym polu wraca do nasze Słońca na cząstkach pola torsyjnego. Nie widzę jednak przesłanek, aby pole torsyjne w przeciwieństwie do cząstek pola torsyjnego, mogło przenosić emocje czy informację przestrzenną od żywych istot. To jednak muszą rozstrzygnąć badania.

Natomiast z analizy wyników które będą przedstawione w następnych dwóch artykułach z serii „Podziemne miasta” można przypuszczać, że podstawowe skrypty astrologiczne są uniwersalne dla całego naszego wszechświata. A to biorąc pod uwagę zjawisko utrzymywania się tego samego profilu emocjonalnego na przestrzeni nawet kilku miliardów lat świetlnych i również w czasie kilku miliardów lat świetlnych.

 I tak wyczerpaliśmy planety astrologiczne znane jeszcze w starożytności. Uran i Neptun to planety Plejadian.

    W Astrologii od wielu lat powtarzane jest przekłamanie dotyczące tego, które znaki są żeńskie, a które męskie. Każda myśląca osoba zauważy przecież, że znak Skorpiona podawany jako żeński, nie ma nic wspólnego z kobiecością. Przecież nie należą do cech łączonych z kobiecością dążenie do władzy, przemoc, zabijanie, prowadzenie wojen, czy upijanie sie na umór.  

Już kilka lat temu postarałam się to przekłamanie, wyglądajce na  umyślne, doprowadzić do pierwotnego porządku. W podręcznikach astrologii znajdujemy kolejne powiązanie na przemian: Baran – męski, Byk – żeński, Bliźnięta – męskie, Rak – żeński, Lew – męski (do tego znaku wszystko się zgadza); Panna – żeńska, Waga – męska, Skorpion – żeński, Strzelec – męski, Koziorożec – żeński (te znaki dokładnie na odwrót); Wodnik – męski, Ryby – żeńskie  (tu też się zgadza) Graficznie to powiązanie przedstawiam na  rys. x.

Rys. x Żeńskie i męskie znaki zodiaku

Odsetek kobiet

P 25º→1/16→

kąt 90-α		Księżyc	Merkury	Wenus	Mars	Jowisz	Saturn	Uran	Neptun	Pluton	zielona kometa
[°]	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10	zasięg K10
0	kontrola	650	640	630	630	650	640	640	660	630	630
19,25	C									800	820
25,5	S	700						720	730	710	720
32	Cu	720	720	730	760	740	750	790	770	830	730
32,5
33	Cu	750	760	780	800	780	790	830	820	850	780
33,5
36,5
37	Ag	810	800	820	790	810	810	830	810	820	830
37,5
38	Ag
38,5
56,5
57	Au	700	800	640	730	810	810	840	660	830	640
57,5
% kobiet				100		50	50	50	100	50

Wędrowcy – komety

O obecności obcej cywilizacji w komecie Halle Bopp możemy znaleźć informacje w artykułach. Czy jednak inne, albo i wszystkie komety służą jako pojazdy kosmiczne obcych? Na rys. x mamy zdjęcia kilku wybranych komet, z których niektóre czytelnicy mogli

widzieć.

x

kometa Kohoutka 1973   kometa Halleya 1910 kometa Halleya 1986 kometa    Halle Bopp 1996r.

x

Kometa C/2023 A3 Tsuchinshan-ATLAS 2024r.  Green Comet 2025     24P/Schaumasse styczeń 2026

Rys. x

 Pierwszą umieszczoną na zdjęciach jest kometa Kohoutka, którą sama widziałam, przed zachodem słońca, kiedy jeszcze w szkole podstawowej interesowałam sie astronomią. Miała silne światło, więc jeszcze o zmierzchu na zachodzie była widoczna. Jest to więc zdjecie wykonane zwykłym aparatem fotograficznym a nie teleskopem. Jak możemy odczytac z tab. x wewnątrz komety zamieszkują Plejadianie. Następna kometa – Halleya bardzo w Polsce rozreklamowana, nie spełniła pokładanych w niej nadziei, warunki jej oglądalności były bardzo słabe. Ale wówczas w 1986r. na jej spotkanie wysłano sondę Gioto, która zbliżyła się na odległość kilkuset kilometrów i która dostarczyła zdjęcia, na którym widać stałe jądro komety, a nie tylko otoczkę gazową, którą widzimy z Ziemi. Zdjęcie z sondy Gioto przedstawione jest na rys. x. Jest to kometa Anunnakich.

x

Zdjecie komety Halleya z 1986 roku wykonane za pomocą europejskiej sondy Gioto. Widoczne jądro komety o średnicy 15km. (apod.nasa.gov/apod/ap100104.html)

 Następna, dobrze znana, kometa to kometa Halle Bopp z 1996 roku, zamieszkana przez Plejadian. z tych najnowszych mamy kometę C/2023 A3 Tsuchinshan-ATLAS z 2024r. zamieszkaną przez Szaraki i zieloną kometę Green Comet z 2025r.

Ale kto posiada tę piękną kometę, której urok widać dopiero na dużym powiększeniu na komputerze? Mają ją Plejadianki. Następna przeze mnie zbadana, jeszcze do nas nie przyleciała. 24P/Schaumasse, pojawi się w styczniu 2026 roku. Lecą w niej do nas takie istoty, jak te które mieszkają na planecie Merkury, a więc tymczasowo można je nazwać Merkurianami.

Kate-goria	kometa Kohoutka 1973r	kometa Halleya 1910r.	kometa Halleya 1986r.	kometa Halle Bopp 1996r.	kometa C/2023 A3 Tsuchinshan-ATLAS 2024r.	Green Comet 2025r.	24P/Schaumasse styczeń 2026 r.
	R	R	R	R	R	R	R
	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]
K1	710	730	730	700	830	710	750
K2	710	750	730	710	830	720	760
K3	740	750	760	730	750	740	820
K4	790	820	820	740	780	750	760
K5	760	820	830	760	780	730	770
K6	790	790	790	790	790	770	840
K7	830	740	760	820	730	820	740
K8	630	770	760	630	710	620	720
K9	830	760	780	820	830	820	830
K10	750	740	760	720	730	750	730
K11	750	730	730	740	730	740	740
K12	840	760	780	830	740	830	730
	Plejadianie	Anunnaki	Anunnaki	Plejadianie	Szaraki	Plejadianki	„Merkurianie”

Planetoida o gęstości 75g/cm³

   Asteroida 33 Polyhymnia 2024YR4 została odkryta przez francuskiego astronoma Jeana Chacornaka w 1854 roku. Krąży wokół Słońca między Marsem a Jowiszem. W 2012 roku Benoit Carry w oparciu o wpływ grawitacyjny tej asteroidy na ciała układu słonecznego określił że przy jej średnicy 54 km musi mieć ogromną gęstość 75g/cm³ +/- 10g/cm³. Podobnie wysoką gęstość 74 g/cm³ ustalił dla asteroidy 675 Ludmilla o średnicy 67,7 km. ^a  Gęstość 75g/cm³ odpowiada pierwiastkom w okolicy liczby atomowej 164.

O. Kiren, proponuje, że obiekt ten składa się z ciemnej materii i że takich obiektów prawdopodobnie jest wiele w Układzie Słonecznym.^b Ma to sens, ponieważ jak określiłam ze spektrum cząstek pola torsyjnego dla galaktyki NGC-2998, w odległości kilku promieni optycznie widzianej galaktyki, wokół niej znajdują się superciężkie pierwiastki. ^c Obraz teleskopowy Polyhymni przedstawiony jest na rys. X

Rys. X. Obraz teleskopowy Polyhymni (w kółku)

Poniżej przedstawiony fragment spekrum (tab. X) cząstek pola torsyjnego pokazuje że znajduje sie tam pierwiastek 140 jak też jeszce cięższe pierwiastki.

kąt	33 Polyhymnia
	zasięg K10 [cm]
84	630
84,5	700
85	770
85,5	820
86	850	pierwiastek140
86,5	830
87	810
87,5	830
88	850
88,5	840
89	850
89,5	850
90	860

  Ale czy Polyhymnia jest zamieszkana? Spektrum emocjonalne ze światła złapanego teleskopem z Polyhymni przedstawione jest w tab. x. Jest to spektrum odpowiadające Plejadianom. Możemy się domyślać, że nie chodzi tu o zwykłą zamieszkaną planetoidę, ale statek kosmiczny typu pancernik, odporny mechanicznie na uderzenia bomb termojądrowych.

Cygaro: 77,5º lewa strona 780, środek 820, prawa strona 840.

Katego-ria	33 Polyhymnia	33 Polyhymnia	statek na orbicie Księżyca	cygaro prawa strona	cygaro lewa strona	spodek po lewej	spodek po prawej
	L	R	R	R	R	R	R
	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]	zasięg [cm]
K1	690	690	700	720
K2	700	690	710	740
K3	770	740	740	730
K4	760	760	770	780
K5	750	750	760	730
K6	780	770	790	770
K7	830	800	810	840	800	730	790
K8	620	620	630	620	610	610	610
K9	810	780	820	820	810	810	800
K10	730	730	750	790	760	800	780
K11	720	710	720	720	730	660	690
K12	850	820	830	830	810	790	810
	Plejadianie	Plejadianie	Plejadianie	Plejadianie	Plejadianie

Statki kosmiczne

 Czy dla dużego statku kosmiczny możemy za pomocą spektrum emocjonalnego rozpoznać z jakiej rasy pochodzi załoga?

Na rys. x przedstawione jest zdjęcie wielkiego, liczącego ok 30km statku kosmicznego okrążającego Księżyc. W tabeli x przedstawione jest spektrum emocjonalne z tego statku kosmicznego. Odpowiada ono ogólnie Plejadianom, jak wcześniej pokazałam Księżyc zamieszkują zielonokrwiści Andromedanie, też z grupy Plejadian. Więc właściwie należałoby określić, czy na statku są czerwonokrwiści Plejadianie czy Andromedanie.

A.                                     B.

Rys. x. A. UFO nad Księżycem. Kadr z filmu ze strony: https://www.theorionlines.com/ufos-2 Obiekt został powiększony aż do widocznych pikseli i wwczas sygnał został pobrany tak, aby był jak najmniejszy wpływ od istot mieszkających na Księzycu.

B.  UFO w kształcie cygara. Na kadrze z filmu „Cigar shape mothership collects 2UFOs” oprócz pojazdu macierzystego widoczne są dwa latające spodki, które w następnych kadrach wlecą do wnętrza pojazdu-matki. Ten film znajduje się na wielu serwerach z różnymi podpisami, jako wykonany w USA w 2020 r, albo wcześniej w Południowej Afryce. https://www.youtube.com/watch?v=ipAWmg-qdJ8

Na rys. x B. przedstawiony jest statek-matka i dwa latające spodki, dla których jest on bazą. Sprobujmy teraz zbadać spektrum emocjonalne dla wszystkich trzech, idąc w kierunku coraz mniejszej załogi. Spektru emocjonalne dla cygara zbadałam dla lewego i prawego jego końca (tab. x). W obydwóch tych końcach znajdują się Plejadianie.

W przypadku tak małego obiektu jak latający spodek, spektrum jest w dużej części zgodne ze spektrum z cygara. Spektrum emocjonalne pochodzi z przeżywanych faktycznie emocji. Ale może niekoniecznie muszą one być obecne w momencie wykonywania zdjęcia. Być może w korpusie statku kosmicznego powstaje fantom, który akumuluje emocje z dłuższego okresu lotów.

Podsumowanie

  Pierwszym spostrzeżeniem z przeglądu podziemnych miast jest to, że są one strasznie potłuczone bombami termojądrowymi. A bomby te oceniając po wielkościach kraterów nad nimi to nie są takie jak kilkudziesięciomegatonowa bomba termojądrowa odpalona przez Związek Radziecki na Nowej Ziemi, ale milion razy silniejsze. Od dawna uważano że okrągłe kratery na Księżycu  i planetach nie pochodzą od meteorytów, ale od bomb jądrowych. Ale przy obowiązującym poglądzie, że ludzie są prawdopodobnie jedynymi inteligentnymi istotami we Wszechświecie był to pogląd mało popularny.

Literatura

a. B. Carry; Density of asteroid; Planetary and Space Science; (2012) 73: 98–118; arXiv:1203.4336, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009

b. O. V. Kiren, C. Siveram, Arun Kenath; Is asteroid 33 Polyhymnia a dark matter (DM) degenerate object? Preprints.org; doi: 10.20944/preprints202401.0909.v1

c. D. Wojtkowiak, R. Sidorkiewicz; Miasta obcych 5 – Jak oni wyglądają?; 2025, www.torsionfield.eu

Zaproszenie na wykłady dr Diany Wojtkowiak : “Funkcjonowanie psychiki, astrologia doświadczalna i wpływ energii kosmicznych na człowieka, w tym jego psychikę i świat przyrody” (15-16 listopada 2025, Warszawa)