Po ministrze finansów, który zaniechał poboru podatku od nobla Olgi Tokarczuk, ostatecznie dobił nas inny minister polskiego rządu – Piotr Gliński pospieszył z zapewnieniem, że wysupłał 700 tysięcy na tłumaczenia dorobku noblistki na wszystkie możliwe języki świata, czyli dorzucił się do funduszu szerzącego w świecie antypolską propagandę. Bo teraz wszyscy Izraelczycy będą mogli przeczytać, że Polacy byli „właścicielami niewolników, większością, która tłumiła mniejszość i mordercami Żydów”. Jak donosi strona Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w 2018 roku resort przeznaczył ponad 104 miliony złotych na instytucje dbające o pamięć, kulturę i dziedzictwo narodu żydowskiego. Wśród odbiorców dotacji znajdują się  Muzeum Auschwitz-Birkenau, Żydowski Instytut Historyczny, Muzeum na Majdanku, Muzeum Polin. 4 202 419 zł. Ministerstwo przeznaczyło na projekty wspierające kulturę i dziedzictwo żydowskie z innych programów: Miejsca Pamięci Narodowej – 1 935 427 zł; Wspieranie Samorządowych Instytucji Kultury – opiekunów miejsc pamięci – 1 038 364 zł; Wspieranie opieki nad miejscami pamięci i trwałymi upamiętnieniami w kraju – 628 628 zł; Ochrona zabytków – 600 000 zł (na remont synagogi w Bobowej i synagogi Tempel w Krakowie). Z funduszy norweskich, lub raczej z ich marnej cząstki przypadłej Państwu Polskiemu, 10 mln euro przeznaczono na projekt realizowany przez Muzeum Polin. Wśród wielu imprez kulturalnych związanych z 50. rocznicą wydarzeń marca ’68, spotkań autorskich, paneli, koncertów, wystaw i pokazów filmowych, był i teatr, no i niekończąca się lista państwowych mecenasów spektakli, a na ich czele Ministerstwo Kultury. Przywołajmy też innych sponsorów: TVP, Poczta Polska, Miasto Warszawa. W obchodach  rocznicy spektaklami, recitalami i koncertami uczestniczyły finansowane z budżetu państwa: Teatr Narodowy, Teatr Wielki, Teatr Polski w Warszawie, Filharmonia Narodowa. Ministerstwo Kultury pokryło także koszty organizacyjne konferencji „Marzec ’68 – Ruch społeczny przeciw komunizmowi”, prezentacji multimedialnej „Zdjęcia, które Żydzi Polscy zabrali ze sobą”, prezentacji antysemickich rysunków prasowych, a także „Przerwana lekcja” – spotkanie b. uczniów łódzkiej Szkoły Żydowskiej im. Pereca”. W dodatku większość tych imprez odbyła się pod patronatem honorowym Prezydenta RP. W marcu przypadała również rocznica tzw. Obławy Augustowskiej. Jedynym teatrem, który zdecydował się uczcić pamięć pomordowanych Polaków, a nie „wypędzonych” Żydów, był Teatr Dramatyczny w Białymstoku, gdzie miało miejsce półamatorskie czytanie dramatu pt. Obława. Gdy zestawi się ze sobą te dwa wydarzenia, ogarnia wściekłość, a na usta ciśnie się pytanie: Jak to jest, że w niepodległej Rzeczypospolitej polska narracja historyczna jest tak wątła. Jak to jest, że Polacy w tak małym stopniu mają instytucje kultury, które ich bronią i gdzie czują się bezpiecznie? Jak to jest, że Polacy patrioci, którzy oddali życie za Ojczyznę nie mają żadnego głosu; dokładnie tak, jak chcieli komunistyczni ubecy, którzy ich mordowali i którzy w marcu 1968 uciekli do Izraela? Jakby było tego mało, Ministerstwo Kultury sfinansowało dwa realizowane na Ukrainie międzynarodowe festiwale Brunona Schulza („podnoszące problem skomplikowanych relacji polsko-żydowsko-ukraińskich”), … Czytaj dalej ANTYPOLSKA PROPAGANDA I OŚRODKI – ZA PIENIĄDZE „POLSKIEGO” RZĄDU !!!