Ujawnienie operacji | David Lifschultz, współautor
Rosja ostrzegła, że wojna między Syrią i Iranem z Izraelem w południowej części Syrii będzie miała tragiczne konsekwencje dla Izraela.
W takiej wojnie Iran mógłby zamknąć Cieśninę Ormuz, gdyż zinterpretowałby to, że Stany Zjednoczone nakazały Izraelowi zaatakować Syrię, tak jak robią to Stany Zjednoczone podczas niedawnego bombardowania Syrii, chociaż to Stany Zjednoczone zostały zaatakowane w Iraku, a nie w Syrii.
Spowodowałoby to niemal natychmiastowe zniszczenie całego amerykańskiego i światowego systemu finansowego, patrz analiza generała MacCaffreya w przypisie pierwszym, wyjaśniająca to.
To dałoby nam natychmiastową weimaryzację Stanów Zjednoczonych, która rozpoczęła się na poważnie wraz z blokadami, które doprowadzą do zmian, ponieważ nawet teraz w armii amerykańskiej panują niepokoje, podobnie jak w Niemczech w 1933 r.
Według urzędnika wywiadu Izraela Jakowa Kedmi, USA nie mogą pokonać Iranu konwencjonalnie, a ponieważ Iran ma na swoich okrętach podwodnych rakiety nuklearne, które mogą wymierzyć masową karę Stanom Zjednoczonym, jeśli pomyślą o użyciu broni jądrowej, nasza interpretacja jest taka, że żadna ze stron ich nie użyje. Iran kupił również bomby wodorowe z Korei Północnej. Zatem jest to mat dla USA i Izraela.
Ciągłe naloty izraelskie na Syrię wystawiają na próbę cierpliwość Moskwy, Jerozolima postąpiłaby dobrze, gdyby nie szturchała rosyjskiego niedźwiedzia.
Scott Ritter jest byłym oficerem wywiadu Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych i autorem książki „ SCORPION KING : America’s Suicidal Embrace of Nuclear Weapons from FDR to Trump”. Służył w Związku Radzieckim jako inspektor wdrażający traktat INF, w sztabie generała Schwarzkopfa podczas wojny w Zatoce Perskiej oraz w latach 1991-1998 jako inspektor broni ONZ. Śledź go na Twitterze @RealScottRitter
3 marzec 2021 19:30
To, w jaki sposób Rosja reaguje na izraelskie ataki na irańskie cele w Syrii, może mieć ogromne znaczenie dla tego, czy region gotuje się do wojny na pełną skalę, czy też nadal gotuje się na obecnym, już niebezpiecznym poziomie.
W oficjalnym oświadczeniu z zeszłego tygodnia specjalny wysłannik prezydenta Rosji do Syrii Aleksander Ławriewiew wskazał, że Moskwa szybko traci cierpliwość do Izraela w związku z nalotami na rzekome irańskie cele na ziemi syryjskiej. „Wcześniej czy później puchar cierpliwości, w tym rząd syryjski, może się przepełnić i nastąpi odwetowy strajk, który odpowiednio doprowadzi do nowej rundy napięć. Te ataki muszą zostać powstrzymane, przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego. Mamy nadzieję, że strona izraelska usłyszy nasze obawy, w tym obawy dotyczące możliwej eskalacji przemocy w Syrii ”.
Język, choć dyplomatyczny, pozostawia niewiele miejsca na błędną interpretację. Używając terminu „w tym”, mówiącego o utracie cierpliwości przez rząd syryjski, Ławriewiew nie pozostawił wątpliwości, że drugą „inkluzywną” partią była Rosja. To powiązanie przenosi się na niezbyt zawoalowaną groźbę „uderzenia odwetowego” i „możliwej eskalacji przemocy”.
Krótko mówiąc, ostrzeżenie Ławriewiewa było równie dosadnym zagrożeniem dla Izraela, którego nie można było powiedzieć o tym, co oczywiste – jeśli Izrael nadal będzie bombardował Syrię, Rosja nie będzie miała innego wyjścia, jak zestrzelić ich samoloty.
Od momentu, gdy Rosja wysłała swoje siły zbrojne do Syrii we wrześniu 2015 r., aby zapobiec upadkowi syryjskiego rządu prezydenta Bashara Assada z rąk wspieranych przez USA islamistycznych terrorystów, znalazła się w pobliżu konkurencyjnych gier geopolitycznych.
Jednym z głównych problemów, przed którymi stanęła Rosja, było uniknięcie konfliktu w jej przestrzeni powietrznej między siłami powietrznymi, a koalicją przeciwko państwu islamskiemu, na czele której stoją Stany Zjednoczone.
Zadanie to komplikował fakt, że Stany Zjednoczone faktycznie wykorzystywały kampanię do walki z Państwem Islamskim (IS, dawniej ISIS) jako przykrywkę do szkolenia i wyposażenia sił islamistycznych oddanych usunięciu prezydenta Assada. Stany Zjednoczone starały się również wykorzystać swoje wpływy u syryjskich Kurdów, aby stworzyć autonomiczny region w północno-wschodniej Syrii, który działałby poza kontrolą Damaszku.
Z podobnym problemem Rosja stanęła w przypadku Turcji, członka NATO, którego ambicje podobne do osmańskich prowadziły do prowadzenia polityki, która w przypadku powodzenia doprowadziłaby do włączenia syryjskiej prowincji Aleppo do tureckiej sfery politycznej.
Podobnie jak Stany Zjednoczone, Turcja zaangażowała się w wieloletni proces organizowania i uzbrajania sił przeciw Asadowi. Siły te działały pod bezpośrednią kontrolą tureckich sił zbrojnych, a kiedy Rosja wspierała wysiłki rządu syryjskiego w celu odzyskania terytorium utraconego przez te grupy, jej samoloty często angażowały się w bezpośrednie operacje wojskowe przeciwko tureckim siłom zbrojnym.
Iran jest również głęboko zakorzeniony w Syrii. Podobnie jak Rosja, zaangażowanie Iranu nastąpiło na wyraźne zaproszenie rządu syryjskiego. Zaangażowanie Iranu przez Syrię poprzedza zaangażowanie Rosji; w istocie to Iran pomógł przekonać Rosjan o konieczności interwencji.
W związku z tym Rosja i Iran mają wspólny cel, jeśli chodzi o stabilizację sytuacji bezpieczeństwa w Syrii. Jednak zaangażowanie Iranu wykracza poza zwykłą pomoc dla Syrii, a zamiast tego jest nieodłączną częścią większej strategii regionalnej zbudowanej wokół koncepcji „osi oporu”, która wzmocniłaby regionalne bezpieczeństwo i ambicje Iranu.
W związku z tym Iran wykorzystał konflikt w Syrii jako przykrywkę dla ułatwienia wsparcia wojskowego dla Hezbollahu w Libanie, zarówno w zakresie rzekomego zaopatrywania tej organizacji z precyzyjną amunicją, która może dotrzeć do Izraela, ale także ustanowiła de facto drugi front, pomagając Hezbollahowi w osiedleniu się w regionie Golan w południowej Syrii.
Działania Iranu zostały uznane za groźne przez Izrael, który odpowiedział, podejmując skoordynowaną kampanię nalotów mających na celu zniszczenie i powstrzymanie tego, co uważa za „złośliwą irańską” działalność.
Rosja, która uznaje absolutną potrzebę zaangażowania Iranu w Syrii, próbowała wywrzeć presję na Iran, aby ograniczył swoją obecność wzdłuż spornej granicy Syrii z Izraelem. Jednak Rosja niewiele może zrobić z wysiłkami Iranu na rzecz uzbrojenia Hezbollahu, biorąc pod uwagę, że działalność ta działa równolegle z uzupełnianiem innych sił proirańskich działających w Syrii.
W związku z tym Rosja przyjęła podejście „z dala od rąk”, jeśli chodzi o izraelskie ataki wojskowe na cele powiązane z jakąkolwiek działalnością Iranu niezwiązaną bezpośrednio ze wsparciem rządu syryjskiego.
Podczas gdy Rosja wielokrotnie ostrzegała Izrael przed destabilizującym skutkiem nalotów, Rosja unikała bezpośrednich gróźb pod adresem Izraela. Wypowiedź Ławriewiewa zmienia ten rachunek.
Izrael przygotowywał się do szerszego konfliktu z Iranem, a niektórzy izraelscy eksperci ds. Bezpieczeństwa przewidują, że „południowa Syria może zamienić się w arenę pierwszej północnej wojny między Izraelem a siłami irańskimi” gdzieś w 2021 roku. o żywotności takiego konfliktu zadecyduje reakcja Rosji.
Obecnie Rosja zrezygnowała ze swojej sieci obrony powietrznej w Syrii i podobno uniemożliwiła Syrii korzystanie z zaawansowanych systemów rakiet ziemia-powietrze dostarczonych jej przez Rosję.
Rosja również powstrzymała swoje samoloty bojowe przed operacjami w obszarach, w których mogłyby napotkać izraelskie samoloty.
Wydaje się, że ta polityka powściągliwości ośmieliła Izrael, który ostatnio zwiększył zarówno zakres, jak i skalę nalotów na irańskie pozycje w Syrii.
Oświadczając, że rosyjski „kubek cierpliwości” wkrótce się przepełni w związku z działaniami Izraela w Syrii, Aleksander Ławriewiew dał jasno do zrozumienia, że Izrael nie może dłużej zakładać bezczynności Rosji w obliczu ciągłych ataków na irańskie cele w Syrii.
Pytanie brzmi, czy Izrael uważa, że Rosja blefuje, czy też może pokonać jakiekolwiek rosyjskie działania w odpowiedzi na ciągłe naloty na Syrię. W tym przypadku Izraelowi dobrze by było, gdyby zastanowił się nad najnowszą historią Rosji, „blefowanie” nie jest częścią leksykonu.
Dobrze byłoby również rozważyć potencjalne reperkusje tego, co może pociągnąć za sobą rosyjski „odwet” i „eskalacja przemocy”. Rosja uznaje, że rozwiązanie problemów Syrii nastąpi dopiero po długim okresie dyplomacji i zmian politycznych.
Grożąc Izraelowi przemocą, Rosja wysyła sygnał, że Izrael zrobiłby dobrze, gdyby przyjął tę samą logikę. Chociaż może nie być militarnego rozwiązania syryjskiej łamigłówki, mogą zaistnieć konsekwencje militarne za każdy błąd izraelski w obliczeniach.
David Lifschultz
LIFSCHULTZ ORGANIZATION, założona 1899
DAVID@LIFSCHULTZORGANIZATION.COM
Tel: (212) 688-8868
___
https://operationdisclosureofficial.com/2021/03/05/russia-sternly-warns-israel/
Od Redakcji KIP:
W uzupełnieniu i lepszym wyjaśnieniu tej reakcji Rosji warto przesłuchać niedawną rozmowę Janusza Zagórskiego z Jarosławem Dobrudzkim z Sycylii, w której jest fragment poniższego filmu od 35 minuty na ten temat jest w skrócie następujący.
Cytowany w powyższym artykule specjalny wysłannik prezydenta Rosji do Syrii – Aleksander Ławriewiew wystosował do Izraelskiego rządu zapytanie w związku z podpisanym z Rosją układzie o deeskalacji konfliktu militarnego i normalizacji sytuacji w Syrii, który został złamany przez Izrael poprzez zaatakowanie rakietami Syrii około 3 tygodnie temu. Rosjanie wyraźnie dali do zrozumienia rządowi Izraelskiemu, że nie zgadzają się z takimi działaniami i że Izrael musi przemyśleć swoją politykę wobec Syrii. W związku z tym Rosja zapowiedziała następujące działania w kolejnych krokach:
“1) Przesunięcie swoich oddziałów na takie tereny, że będą mogli zestrzeliwać izraelskie rakiety;
2) Przeganianie izraelskich samolotów;
3) Będą wysyłać swoje samoloty i zestrzeliwać samoloty izraelskie na terenem Syrii i terenami neutralnymi, np. Morzem Śródziemnym;
4) W ostateczności zamkną przestrzeń powietrzną nad Izraelem.”
Wypowiedz się
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.